سروش محلاتی که مانند رسانه‌های غربی تنها و تنها مگس‌های افتاده درون دریای پیشرفت و سرفرازی نظام مقدس اسلامی را می‌بیند مانند همان اجانب، از ساندیس خوری ملت شریف و شهیدپرور ایران دم زده است.

رُک و پوست‌کنده شبهه این است که عامه و خاصه‌ای که مقام معظم رهبری در فرمایشات‌شان خصوصا با اعضای هیأت دولت در دولت‌های مختلف تعریف می‌کنند با معارف نهج البلاغه نمی‌خواند.

زیرا در نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین از سه دسته صحبت می‌کنند عالم ربانی، متعلم در سبیل نجاة و همج الرعاء که همان حزب باد می شود. امیرالمومنین به حزب باد ارزش پایین‌تری نسبت به دو قسم دیگر می‌دهد ولی در فرمایشات مقام معظم رهبری باید نظر عامه بر خاصه مقدم گردد.

از طرف مقابل عامه هم همه مردم معنا نمی‌شود بلکه فقط افراد موافق نظام و حاکمیت در نگاه ایشان عامه و مردمند.

این شبهه دارای دو سویه است. از طرفی می‌گوید نباید عامه بر خاصه مقدم شود و از طرف دیگر میگوید عامه شما عامه نیست.

پاسخ این است که تطبیق عنوانی مثل همج الرعاء بر عامه درست نیست زیرا در اندیشه مقام معظم رهبری عوام با عامه متفاوت است. عامه آنهایی هستند که حاکمیت اسلام را با نظر خود پیش می‌برند، انقلاب می‌کنند، فکر راقی دارند نما تریبون و مسئولیتی ندارند و اصل نظام اسلامی بر دوش آنها می چرخد. این عامه نظرشان بر خاصه مقدم است طبق موازین اسلام و نهج البلاغه!

از طرف مقابل اینکه عامه در نگاه ایشان فقط موافقین نظام معنا می‌شود درست نیست زیرا بار ها و بارها ایشان اصل مشروعیت را به خواست مردم می‌دهند، به جدایی مردم از حاکمیت هشدار می‌دهند و... .

نتیجه اینکه نمی‌توان با سیاسی بازی و جناح زدگی مبانی شخصی مانند ایشان را که بر اساس قرآن و نهج البلاغه آن هم با نگاه اجتهادی و فقاهتی استوار شده است، به چالش کشید.

آنچه در سراسر این سخنرانی موج می‌زند همین جناح زدگی و سیاسی بازی است، خواندن فرمایشات و برداشت‌های ناصواب کردن است، تحلیل صحبت‌ها از حیث و جهاتی که نسبت به آنها ساکت می‌باشد، است.

پایان پیام/ت