کمیل خجسته در یادداشتی نوشت: آدم‌ها توسط چسب‌هایی به همدیگر وصل می‌شوند و جامعه و گروه‌ها را می‌سازند.

گاهی «هدف» عامل جمع شدن افراد می‌شود، گاهی مشابهت‌هایی، گاهی «دشمن مشترک» و... خلاصه چیزی که همبستگی بین آدم‌ها را ایجاد می‌کند مثل یک #چسب_اجتماعی عمل می‌کند.

عنصر مشترک چسب اجتماعی مفهومی به‌نام #هویت است.

هویت ترکیبی از همین مولفه‌های مشترک است که افراد با آن خود را در کنار دیگر افراد جامعه تعریف می‌کنند و موجب #هم‌زیستی می‌شود.

اگر کسی بخواهد جامعه‌ای را #تجزیه کند و آدم‌ها را از هم جدا کند یکی از کارهایش این است که عناصر هویت‌ساز را از جامعه بگیرد.

حمله به پرچم، قهرمانان، نمادهای ملی، زبان و... یا تلاش برای حذف و فراموشی آنان مقدمه همین تجزیه و #آشفته‌سازی_اجتماعی است.

جدا از سیاست (که سطحی‌ترین امر اجتماعی است) که بسیار در فوتبال و ورزش مداخله داده می‌شود؛ حتی فرهنگ هم به عنوان زیربنای هویت در فوتبال دخالت می‌کند. از توپ فوتبال رنگین کمانی جام ملت‌های اروپا بگیرید تا بازوبندهای کاپیتانی رنگین‌کمانی که به عنوان یک نماد فرهنگی تلاش دارد تا خودش را تبلیغ کند. در همین #جام‌جهانی_قطر وقتی کشورهای اروپایی با مداخله دولت قطر از بستن این بازوبندها منع شدند، وزیر کشور آلمان با همان بازوبند به استادیوم آمد و در یک فرصت مناسب سوژه مناسب را برای عکاسان خلق کرد.

از این طرف هم حاجی شهید فرودگاه بغداد باید حذف شود. چه در اینستاگرام، چه در هر جای دیگری که آدم‌ها می‌توانند او را ببینند. 

چرا که جامعه بدون قهرمان ملی، جامعه بدون افتخار است. جامعه بدون گذشته افتخارآمیز نه می‌تواند امروزش را حفظ کند و نه می‌تواند آینده‌اش را بسازد. جامعه بدون هویت جامعه تجزیه شده و بدون چسب است.

نقشه حذف قهرمانان ذیل فروپاشاندن جامعه تعریف می‌شود.

هر چند آن‌ها فکر می‌کردند با حذف فیزیکی او کارشان راحت می‌شود، اما نمی‌دانستند میلیون‌ها حاجی حالا در قلب‌ها جای دارد.

پایان پیام/