: در خبر‌ها آمده که سه کشور اروپایی انگلیس، فرانسه و آلمان پرتاب ماهواره ایرانی ثریا با ماهواره‌بر قائم را محکوم کرده‌اند. این سه کشور در توضیح مدعی شده‌اند که دلیل این محکومیت مشابهات فناوری موشک ماهواره‌بر با موشک‌های دوربرد است. این توجیه که ماهیت موشک ماهواره‌بر با موشک‌های بالستیک دوربرد یکی است، البته جزو بهانه‌های تکراری غرب برای مخالفت با برنامه فضایی جمهوری اسلامی ایران بوده و است. از سال‌ها قبل و زمانی که موشک‌های دفاعی ایران از جمله در کلاس شهاب به دنیا معرفی شد، غربی‌ها متوجه ظهور قدرت جدید موشکی در سطح منطقه و فرامنطقه شدند.
موشک اعم از کوتاه‌برد، میان‌برد و دوربرد در شمار سلاح‌های متعارف به‌حساب می‌آید و مخالفت با آن هیچ‌گونه مبنای حقوقی معتبری ندارد. حتی اگر قطعنامه‌های ظالمانه پیشین شورای امنیت را هم در نظر بگیریم، اولاً این‌ها در مورد انتقال و فروش تسلیحات بوده که با توجه به بومی بودن برنامه موشکی ایران بلاموضوع است و ثانیاً همان‌ها هم در مهرماه امسال منقضی شد و فاقد اعتبار است.
برنامه‌های توسعه موشکی، پهپاد و... همه اجزایی از رهنامه (دکترین) دفاعی امنیتی ایران هستند که بر اساس بازدارندگی حداکثری مورد انتظار و متناسب با اهداف امنیت ملی ایران تدوین‌شده‌اند. همه این‌ها در خدمت یک هدف بزرگ هستند و آن عبارت است از دور شدن تهدیدات از این آب‌وخاک. مبنای هدف‌گذاری در کیفیت و کمیت موشک‌ها و پهپاد‌های ایرانی صرفاً نیازمندی‌های جمهوری اسلامی ایران بر اساس نوع تهدیدات پیش رو و آینده است و هیچ عامل دیگری اعم از فشار‌های سیاسی و دیپلماتیک نمی‌تواند بر آن مؤثر باشد. اینکه برد موشک‌های ایرانی تا چند هزار کیلومتر باشد، صرفاً در تهران مشخص می‌شود و هیچ قدرتی در بیرون مرز‌ها نمی‌تواند بر آن مؤثر باشد.
غربی‌ها به یاد دارند که یک دهه پیش و در اوج مذاکرات پیشابرجامی، تلاش پیگیری برای تحدید برنامه موشکی ایران در قالب توافق نهایی داشتند و حتی برخی غربگرایان در داخل نیز برای خوش‌رقصی در برابر آن‌ها در برنامه فضایی ایران (که غیرنظامی است و در دولت دنبال می‌شود) اخلال ایجاد کردند. البته نه غربی‌ها و نه غربگرایان داخلی راه به‌جایی نبردند و نهایتاً هم برنامه‌های توسعه دفاعی و هم برنامه فضایی صلح‌آمیز ایران پیش رفت، به‌گونه‌ای که همین عصبانیت امروز اروپایی‌ها نشان می‌دهد تا چه حد دستاورد‌های قابل‌توجهی داشته است. اگر اختلالی هم که دولت سابق در برنامه فضایی کشور انجام داد نبود، چه‌بسا به نقطه‌ای بسیار جلوتر از آنچه امروز دست می‌یافتیم که مع‌الأسف چنین نشد.
به‌هرروی، دلیل ناراحتی امریکا و اروپای غربی از پیشرفت‌های شگرف برنامه فضایی ایران را می‌توان درک کرد. ساده‌ترین لایه آن دستیابی ایران به سطحی از توانمندی بازدارندگی دفاعی است که دیگر کسی نمی‌تواند منکر آن شود. در سطحی بالاتر تبدیل شدن ایران به قدرتی فضایی که می‌تواند دستاورد‌های بیشمار فناوری فضایی را در زندگی روزمره مردم از جمله در اقتصاد، ارتباطات، کشاورزی، هواشناسی، نقشه‌برداری و اکتشاف معادن و البته در گسترش اشراف اطلاعاتی به تهدیدات بیرونی متبلور سازد. حتماً برای دشمنان ملت ایران ناراحت‌کننده خواهد بود اینکه دیگر چیزی از چشمان تیزبین ماهواره‌های جمهوری اسلامی ایران دور نخواهد بود و دشمنان ایران در ماه‌های اخیر هم خود برکات این توانمندی را دریافتند و این دستاورد کمی نیست.
فراتر از همه این‌ها مهم‌ترین دلیل ناراحتی اروپایی‌ها حرکت پرشتاب ایران در مدار اقتدار و پیشرفت علمی است و چیزی که بیشتر خشمگینشان می‌کند آن است که با انواع و اقسام چماق و هویج‌ها نتوانسته‌اند جلوی این اقتدار فناورانه را بگیرند. مهم‌ترین دارایی آن‌ها در داخل که غربگرایان تسلیم‌خواه هستند، اکنون قدرتی ندارند و این تیرشان را بیش از همیشه به سنگ می‌زند. دیگر خبری از کسانی که همه زندگی مردم را به رضایت کدخدا گره می‌زدند و دستاورد‌های دانشمندان کشور را پیش پای جلب رضایت او قربانی می‌کردند، نیست. البته تلاش‌های آنان نیز نتوانست مسیر پیشرفت‌های ملت را متوقف کند، تنها چند روزی از شتاب آن کاست که آن نیز اینک برطرف شده است. تمام ماجرا این است که ملت ایران مضمون این بیت شعر را درک کرده و به دنبال تحقق آن است که «برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی/که در نظام طبیعت ضعیف پامال است.»
پایان پیام/غ
