خبرگزاری فارس؛ یادداشت- محسن مهدیان: ماجرا حجاب نیست. اساسا مسئله حجاب اولویت چندم کشور ما هم نیست. مسئله گشت‌ارشاد هم نیست. نحوه برخورد گشت‌ارشاد خوب یا بد، مسئله ثانوی است. ماجرا حتی مرگ تاثربرانگیز مهسا هم نیست که باید تا انتها با قاطعیت بررسی و گزارش شود. این همه اسم رمز است. اسم رمز کسانی که شیادی برای‌شان راهبرد است نه نقطه‌ضعف. عجیب است که برخی متوجه نیستند. مخاطب این متن کسانی هستندکه در ظاهر این روزها متوقف شدند.
چشم باز کنیم و دقیق شویم که چه کسانی میدان‌دار و معرکه‌گیر این ضایعه شدند. تریبون‌دار اصلی و مروج نامدار جریان فحشا رسما اعلام کرده است نام مهسا برای ما اسم رمز قیام است. چطور برخی هنوز متوجه مسئله نیستند؟
زمان حل‌وفصل اختلاف‌سلیقه‌ها در مسائل داخلی امروز نیست. اگر حرف‌ها و بحث‌های دلسوزانه، در این جنگ ذهنی برای دشمن فاکتور می‌شود، حواله دهیم به بعد. امروز همه داغداریم و البته نیازمند یک جبهه واحد روشنگری مقابل جریان فاسقی که کمترین کارش قلب حقیقت است. جریانی که امروز مویه‌کنان و نوحه‌خوان شده است همان‌هایی هستند که سال‌ها دریوزگی واشنگتن را کردند تا سفره مردم ایران را بیشتر خالی کنند. جریانی که برای تحریم بیشتر نان و داروی مردم ایران به پابوسی خزانه‌داری آمریکا رفتند.
دقیق ببینیم صحنه را.
حوادث هرچند تلخ می‌گذرد، اما اجازه ندهیم که هیجان و احساسات و عصبانیت‌ها مانع دیدن حقایق شود. از درشت‌گویی جلادان اهریمنی تا نشخوار پادوهای سلطنت‌طلب و منافق و تا عملیات روانی فراعنه رسانه‌ای، همه و همه یک خط ممتد در مقابل چشمان ماست تا هوشمندانه آرایش جنگی بگیریم. نقطه عملیات دشمن را ببینیم و متناسب با همان رفتار کنیم. زمان زمانه روشنگری است. هرکس هرجا هست در هر سطحی از گروه‌های خانوادگی و دوستانه نقش دارد؛ از حرف زدن و نوشتن و کامنت گذاشتن و تا اشتراک مطالب تبیینی و غیره باید در این روشنگری نقش‌آفرینی کند.
سراپا پیام شویم.
برخی در مسیر این غصه پای‌شان سست شد و نشستند. برخی از سر عصبانیت بر هویت تاریخی‌شان تاختند. برخی هیجان‌زده چشم بر حقیقت بستند. دلسوزانه کمک کنیم و همه به‌هوش باشیم.
قرار اصلی‌مان افشاگری این اسم رمز است. افشای معاندانی که صف کشیده‌اند برای کاسبی و سوداگری سر ذهن و هویت این مردم. این نگرانی از جنس امنیت نیست که جنجال‌ها کف روی آب است. اما برای ذهن و دل این مردم، باید دلسوز باشیم. هرچند روشن است به روشنایی خورشید که این‌بار هم خناسان و راهزنان بی‌حیثیت شده و با بی‌آبرویی عزلت‌نشین می‌شوند.
پایان پیام/
