» بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را که در سال ۱۳۸۶ تهیه و ضبط شده را منتشر کرده است که در زیر می‌خوانید.

محمد با بیان اینکه شش کلاس اول را در مدرسه فرهنگ درس خوانده است، گفت: زمانیکه ۱۸ ساله بودم به دایی‌ام گفتم می‌خواهم در سالن سینما، تئاتر اجرا کنم و او به من یاداوری کرد که اینکار نیاز به سرمایه دارد و به دلیل اینکه من خودم سرمایه نداشتم، خودش برای اجرای تئاترم سرمایه گذاری کرد و اولین تئاترم را که تمرین زیادی هم برای آن داشتیم را در سینما تمدن در چهار راه مولوی اجرا کردیم و بسیار هم مورد استقبال قرار گرفت. 

وی ادامه داد: یادم می آید گروه تئاتری بنام مینا وجود داشت که زنده یاد پورزند سرپرست آن بود و برای یکی از نقش‌های تئاترشان به دنبال یک جوان می‌گشتند که توسط دوستم سید علی بنی احمد به آنها معرفی شدم. با همین گروه تبدیل به بازیگر حرفه‌ای تئاتر شدم. 

با یادی از زنده یاد «علی حاتمی» خاطرنشان کرد: علی حاتمی بسیار مرد خوبی بود. یادم می‌آید با من تماس گرفت و گفت می فرستم دنبالت تا به شهرک سینمایی بیایی، باهات کار دارم و من رفتم ؛ آن زمان همه آرزو داشتند در «هزاردستان» حضور داشته باشند. حاتمی به من گفت نقش یک پاسبان را برایت گذاشتم که من هم پذیرفتم و از ابتدا تا این اثر فاخر حضور داشتم. 

وی بیان داشت: علی حاتمی همچنین گفت یک نقش دیگر هم در فیلم «کمال » برایت دارم که وزیر دارایی در سلطنت مظفرالدین شاه هستی. من از او پرسیدم کدام را باید اول بازی کنم و او گفت اول کمال ؛ منتظر باش تا خبرت کنم که در نهایت رفتم و همکاری بسیار خوبی بود. 

با اشاره به فیلم «کفش‌های » نیز خاطرنشان کرد: در این فیلم نقش کفاشی را داشتم که کفش‌های را تعمیر می کرد. کفش‌هایی که هرچه بیرون می‌انداخت به نوعی از در دیگر وارد می شدند. تا جایی که به حاکم شهر شکایت می‌کند و به او می گویند تنها راه خلاص شدن از کفش‌ها این است که آن را آتش بزند. 

وی ادامه داد: در «دزدان مادر بزرگ» هم نقش پاسبان را داشتم و خودم پیشنهاد دادم تا محمود بنفشه خواه نقش جوانی‌های نقش من را بازی کند. 

با اشاره به اهمیت تئاتر گفت: بازیگرانی که هم در سینما و هم در تئاتر فعالیت دارند، تئاتر را بیشتر دوست دارند زیرا تئاتر محیط خانواده است. هرشب بازیگرها دورهم جمع می شوند و در چند ماه و هرشب یکدیگر را می‌بینند و با هم زندگی می‌کنند اما در سینما چنین پیوستگی وجود ندارد و همه بازیگران را هر روز نمی‌بینیم. محیط تئاتر گرمتر، صمیمی‌تر و دوستانه‌تر است اما تئاتر به مراتب سخت‌تر است زیرا اگر سر صحنه اشتباهی بوجود آید دوربینی وجود ندارد که آن را خاموش کنیم و دوباره بگیریم به همین دلیل تئاتر نیاز به تمرکز بیشتری دارد. 

وی با اشاره به جوانانی که علاقمند به بازیگری هستند، گفت: توصیه من به کسانیکه علاقمند به فعالیت در حوزه تئاتر و سینما و تلویزیون هستند این است که ابتدا عاشق اینکار باشند و بعد وارد آن شوند، استعداد لازم را داشته باشند و اطلاعات خود را در این زمینه بالا ببرند. 

در پایان خطاب به جوانان علاقمند به بازیگری بیان داشت: ما غلطکی بودیم که راه را نشان دادیم، سعی کنید به بهترین شکل از آن استفاده کنید.   

پیام/