به گزارش خبرگزاری فارس، طارق عچرش از پنج سال قبل، برای عقب نماندن دانش‌آموزان روستای مقطوع از درس، رنج هر روزه طی کردن مسیرِ روستای محل زندگی‌اش تا روستای مقطوع را با قایق به جان می‌خرد و اخیرا عکس‌ها و فیلم‌های حضور هر روزه او با قایق برای رسیدن به روستا بازتاب زیادی هم پیدا کرد. 

این معلم جوان خوزستانی شب گذشته پنجم اردیبهشت ماه درباره چالش‌های روستای محل زندگی خود گفت: من در روستایی به دنیا اومدم که تا پنجم ابتدایی در آنجا درس می‌خواندم، مدرسه نداشتیم و در اتاق‌های مخروبه درس می خواندم و خودم برای دوره متوسطه و دانشگاه به شهر رفتم. وی اضافه کرد: رشته حقوق خواندم و از همان ابتدا تصمیم گرفتم که اگر فارغ التحصیل شدم در روستای خودم خدمت کنم. دانش آموزان هم از روستای مقطوع به روستای ما می آمدند تا به آنها تدریس کنم امکانات روستای آنها از همه لحاظ صفر است از مدرسه، به لحاظ زیرسازی، مسجد، خانه بهداشت و همه چیز محروم است. این معلم جوان با اشاره به سختی‌های حضور دانش آموزانی از روستای دیگر به روستای خود بیان کرد: بچه‌ها برای تحصیل با قایق به روستای ما می‌آمدند تا اینکه یک روز باد شدید آمد و روخانه مواج می‌شود و در مسیر برگشت به خانه قایق برمی‌گردد و واژگون می‌شود و دانش آموزان هم به داخل رودخانه پرتاب می‌شوند. 

وی اضافه کرد: اهالی آمدند و خدا را شکر همه دانش آموزان را نجات دادند اما گفتند اگر ما بخواهیم این دانش آموزان را بفرستیم و غرق شوند یک نسل کامل از بین می‌رود و دیگر نگذاشتند فرزندان شان به روستای ما بیایند.

معلم خوزستانی با اشاره به هماهنگی‌ها با آموزش و پرورش منطقه و جلسه با آنها بیان کرد: من به شورای روستا و آموزش و پرورش گفتم من حاضرم به این روستا بروم اما تجهیزاتی هم باید ایجاد شود که این اتفاق هم رخ داد، یکی اتاقی را مهیا کرد و بعد هم میز و صندلی گذاشتند تا کلاس درس را در روستای «مقطوع» شروع کردیم. 

وی درباره خطر پیمودن مسیر با قایق گفت: خطر دارد ولی من حاضرم  برای موفقیت این دانش آموزان دست به هر تلاشی بزنم.معلم خوزستانی به نبودن هیچ امکاناتی در روستا اشاره و درباره آرزویش بیان کرد: در این روستا تنها مشکلی که حل شد مساله تدریس و آموزش و تجهیز مدرسه است اما این روستا از همه لحاظ صفر است. نه خانه بهداشت دارد نه راه ارتباطی و نه امکانات رفاهی و ورزشی و من از مسئولان درخواست پیگیری داشته‌ام. همجوار این روستا ۲ شرکت است، شرکت نیشکر و شیلات که هزاران کارگر دارد. آیا آنها نمی‌توانند به ۲۵ خانوار یا به سرپرستان این خانواده‌ها کار بدهند؟ وی در پایان گفت: در این روستا همه بی بضاعت هستند و گاهی دانش آموزی می‌آید که همکاران با هم جمع می شوند تا برایش نوشت افزار تهیه کنند. این روستاها حداقل تا اولین شهر ۴۰ کیلومتر راه دارند و اصلا به دکل‌های ایرانسل و همراه اول راهی ندارند و اگر هم باشد قدرت خرید گوشی هم وجود ندارد.  سودابه داوران دانشمند، حاج محمود زارع کشاورز اهل خیر، محمد قضاتلو آرایشگر کارتن خواب‌ها، مریم تاج آبادی بانوی خردمند سال و مدیرعامل شرکت دانش بنیان و سعید غلامحسینی عکاس بحران و بانی آبرسانی به مناطق محروم از دیگر مهمانان این برنامه بوده‌اند.

انتهای پیام/