محمدرضا پاسدار مؤلف کتاب «مدیریت تولید» که در سال ۱۳۹۲ توسط انجمن سینمای جوانان ایران به چاپ رسید و اکنون با توجه به نایاب شدن، قرار است نسخه جدیدی از آن تجدید چاپ شود، به خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس گفت: هرچند دانشجویان سراسر کشور استقبال زیادی کردند ولی ارتباطشان با انجمن درست برقرار نشد، در نتیجه به تعداد کافی چاپ و توزیع نشد البته تعدادی از این کتاب کپیبرداری شده و دست به دست شده به همین دلیل تصمیم گرفته شده است که با یک تجدید نظر و کاملتر و اضافه شدن بخشی به پیشنهاد انجمن سینمای جوانان با عنوان «مدیریت تولید در فیلم کوتاه»، بهعنوان کتاب جامع و کاملی در حوزه مدیریت تولید در تلویزیون، سینما و فیلم کوتاه تجدید چاپ شود. بازنویسی فصلها و مطالب موجود انجام گرفته و آماده است ولی افزودن فصل جدید حدود ۲ ماه زمان میبرد تا نگارش و مدون شود.
پاسدار در ادامه در رابطه با تمرکز راهبرد جدید انجمن سینمای جوانان ایران بر مقوله ژانر ادامه داد: یکی از مشکلاتی که کتابهای تخصصی سینما و تلویزیون دارند این است که معمولاً نویسندگان به دلیل تعداد کم خوانندگان، در ترجمه استقبال نمیکنند. برای مقوله ژانر کتابی به زبان انگلیسی برای آن موجود است که خود من قصد ترجمه آن را داشتم ولی در برآورد تعداد مخاطب مشخص شد که فقط از طریق حمایت دولتی میشود این ترجمه انجام شود و در بخش خصوصی قابل اجرا نیست. کتاب به زبان انگلیسی در رابطه با ژانر بسیار است مثل کتاب «Style» که عنوان آن معادل انگلیسی ژانر است. بهطور کلی اشکال کمبود منبع در این حوزه به همان دلیلی که ذکر کردم وجود دارد. البته مقالات زیادی در اینباره موجود است که نه در فیلم کوتاه بلکه بهطور کلی به مقوله ژانر میپردازند؛ مثلاً تفاوت ژانر در سینما و در تلویزیون. در کتاب من هم در سرفصل تهیهکنندگی برای تلویزیون به شیوه سیستمی بخشی هست که به ژانر میپردازد. در فیلم کوتاه مقوله ژانر صد در صد نیاز به کارشناسان و تحقیقات زمینهای و استفاده از منابع خارجی وجود دارد. فیلمهای کوتاهی که اکنون ساخته میشوند حول محور تعداد مشخصی از ژانرهاست، دلیلش هم این است که فیلم کوتاه نیاز خاصی را اقناع و راضی میکند که این نیاز طبیعتاً در ژانر خاصی امکانپذیر نیست و احتیاجی ندارد که به این سمت برود. من در کتاب دیگری با عنوان «ساختارشناسی برنامههای تلویزیونی» که در حال تهیه آن هستم، به این ژانرهای موجود در فیلم کوتاه اشاره میکنم ضمن اینکه فیلمهای کوتاه تفاوتی با فیلمهای بلند از نظر نیازسنجی ندارند.
مؤلف «مدیریت تولید» به لزوم تنوع ژانر در فیلم کوتاه پرداخت و عنوان کرد: در فیلم کوتاه شما میخواهید در یک محدوده زمانی پیامی را منتقل کنید و تجربه نشان داده است کسانی که در این حوزه کار میکنند مجبورند در یک محدوده ژانرهای خاصی حرکت کنند و با موضوعات خاصی تا بتوانند مخاطبان را جذب کنند. اگر بخواهیم به زبان ساده ژانر را تعریف کنیم، قواعد مشترکی بین مخاطب و برنامهساز یا فیلمساز وجود دارد که اینها زبان یکدیگر را از طریق آن قواعد تشخیص میدهند. مثلاً مخاطب از روی یک سری گرامر و قواعد که در طول زمان بین او و فیلمساز تشکیل شده است تشخیص میدهد که اثر ترسناک یا کمدی یا … است. اکنون یکی از اشکالاتی که باعث شده است فیلمها شبیه هم شوند این است که باید فیلمسازان با خلاقیت و فکرهای نو قواعد را در خدمت نوگرایی به کار بگیرند چون فیلمها در جریان تکراری شدن جذابیتشان را از دست دادهاند. بهعنوان مثال طرح مسائل انسانی شبیه به هم است ولی اگر با تعریف ژانر به آن بنگریم، میتواند با استفاده از گرامری که در آن ژانر به خصوص است، قاعده جدیدی ارائه کند که کار سادهای هم نیست چون باید به آن مسلط باشد، در شخصیتپردازی، نورپردازی، گرفتن قابهایی که مناسب آن ژانر هست، دیالوگها، لوکیشن و… که در هر ژانری با هم متفاوت است. بنابراین شاید نیاز باشد در کلاسها به فراگیران و علاقهمندان کمک کنیم از روزمرگی خارج شوند و کارهای نو انجام دهند.
محمدرضا پاسدار در پایان گفت: تنها نکتهای که دارم این است که اگر بخواهیم سطح فیلم و تلویزیون در کشور ما بالا برود، باید آموزش آکادمیک را جدی بگیریم. نسل با استعداد و بسیار خلاقتر از بسیاری از کشورها داریم که فقط نیاز به آموزش درست و کامل دارند.
انتهای پیام/