گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: ناصرالدین آن‌طور که خودش می‌گفت و رفتارش نشان می‌داد، عاشق امام حسین (ع) بود و یکی از نشانه‌هایش اینکه در دوره وی مجالس عزاداری ایام محرم در تهران و شهرهای بزرگ رونق گرفت. در آن روزگار تعزیه یکی از آیین‌های مهم عزاداری محرم بود و «عبدالله مستوفی»، مورخ دوره قاجار روایت کرده است که فقط در طهران بیش از ۲۰۰ مجلس تعزیه برپا می‌شد؛ «در دهه اول محرم، سر هم رفته، بین دویست، سیصد از این مجالس تعزیه‌داری، اعم از روضه‌خوانی‌های اعیان و تکیه‌های محل در شهر تهران دایر بود».

معلوم است ناصرالدین که طبع شعر داشته اشعاری هم دارد درباره حادثه کربلا و از همه مشهورتر این شعر است که ذوق و قریحه شاه قاجار را به‌خوبی به رخ می‌کشد و نشان می‌دهد چرا می‌گویند کم شعر گفته ولی با کیفیت گفته:

عشق‌بازی کار هر شیاد نیستاین شکار دام هر صیاد نیست 

عاشقی را قابلیت لازم استطالب حق را حقیقت لازم است

عشق، از معشوق اول سر زندتا به عاشق جلوه دیگر کند

تا به حدی که برد هستی از اوسر زند صد شورش و مستی از او

شاهد این مدعی خواهی اگربر حسین و حالت او کن نظر

******

روز عاشورا در آن میدان عشقکرد رو را جانب سلطان عشق

بارالها این سرم، این پیکرماین علمدار رشید، این اکبرم

این سکینه، این رقیه، این رباباین عروس دست و پا خون در خضاب

این من و این ساربان، این شمر دوناین تن عریان میان خاک و خون

این من و این ذکر یارب یاربماین من و این ناله‌های زینبم

******

پس خطاب آمد ز حق کای شاه عشقای حسین یکه‌تاز راه عشق

گر تو بر من عاشقی ای محترمپرده برکش من به تو عاشق‌ترم

غم مخور که من خریدار تواممشتری بر جنس بازار توام

هر چه بودت داده‌ای در راه مامرحبا صد مرحبا خود هم بیا

خود بیا که می‌کشم من ناز توعرش و فرشم جمله پاانداز تو

لیک خود تنها نیا در بزم یارخود بیا و اصغرت را هم بیار

خوش بود در بزم یاران بلبلیخاصه در منقار اوبرگ گلی

خود تو بلبل، گل علی اصغرتزودتر بشتاب سوی داورت

انتهای پیام/