علی بیرنگ فعالیت موسیقایی خود را از کودکی و سن ۱۲  سالگی با ساخت موسیقی تیتراژ سریال «دنیای شیرین» آغاز کرد. این آهنگساز حوزه موسیقی کلاسیک، با ساخت موسیقی سریال‌هایی چون «دنیای شیرین»، «سیب خنده»، «دنیای شیرین دریا»، «قطار ابدی» و فیلم‌هایی چون «سیندرلا»، «کافه ترانزیت»، «سرزمین سبز» و «چهارشنبه» و ساخت آثاری کلاسیک و اپرا که برخی نیز توسط ارکستر سمفونیک تهران به رهبری شهرداد روحانی به الجرا درآمدند، فعالیت خود را ادامه داد.

علی بیرنگ نه تنها در ایران بلکه برخی آثار را نیز در سطح بین‌المللی ساخته و به انتشار رسانده است. در جدیدترین اثر بین‌المللی این آهنگساز همکاری با «آلبانو» خواننده سرشناس ایتالیایی را می‌توان ذکر کرد که البته به دنبال خلق این اثر مشکلاتی پیش آمد و یکی از همکاران این پروژه، حقوق آهنگساز و خالق اصلی اثر مذکور را نادیده گرفت. به همین منظور نشستی با حضور آهنگساز و چند کارشناس حوزه موسیقی کلاسیک برگزار شد.

اثر مشترک وی با آلبانو خواننده با عنوان «Rise From The Fall» (برخاستن از سقوط) با تم و موضوع دوران پساکرونا ساخته شده است. لازم به توضیح است که این اثر بین‌المللی باکلام بوده و به دو زبان انگلیسی و فارسی خوانش شده است که «آلبانو» خواننده شهیر ایتالیایی بخش انگلیسی و یک خواننده ایرانی هم بخش فارسی آن را اجرا کرده است.

علی بیرنگ خالق این اثر در این نشست که در روز دوشنبه ۲۰ تیرماه با حضور اهالی رسانه برگزار شد، توضیحاتی راجع به مراحل خلق این اثر ارائه کرد مبنی بر اینکه خواننده بخش فارسی به نوعی اثر را مصادره به مطلوب کرد و نام خالق اصلی اثر را به حاشیه برد که از سوی آهنگساز با واکنش مواجه شد.

مهران فرهادی تهیه کننده موسیقی و کنسرت‌گذار، پاشا یثربی نوازنده و آهنگساز و بیژن بیرنگ کارگردان و تهیه‌کننده از حاضران در این نشست بودند.

در ابتدای این نشست  چند اثر جدید ساخته شده توسط آهنگساز ازجمله اثر موصوف با صدای آلبانو، برای حاضرین در نشست پخش شد و وی پیرامون مراحل آهنگسازی و ضبط ۷۰ خط موسیقی و سازبندی و ارکستراسیون اثر توضیحاتی ارائه کرد.

مهران فرهادی نیز که در این نشست حضور داشت ضمن تشکر از حضور اصحاب رسانه گفت: ما می‌دانیم که وقتی اثری جدید منتشر می‌شود توجه‌ها را به سوی خود جلب می‌کند و حالا که کار مشترک علی بیرنگ با آلبانو منتشر شده و به گوش مردم رسیده است بهترین زمان برای گفتگو درباره این اثر و مسائل پیش آمده پیرامون آن است.

علی بیرنگ با ذکر توضیحاتی از شروع فعالیت موسیقایی خود گفت: در سن پنج سالگی موسیقی تنها چیزی بود که مرا شگفت زده و از خود بی‌خود می‌کرد. در همان سن بود که یک ساز دهنی به من هدیه داده شد. آن ساز تنها ابزار موسیقی بود که داشتیم و پدرم می‌توانست یک آهنگ آذری را با آن سازدهنی بنوازد. من‌هم با اشتیاق تمرین می‌کردم تا اینکه بعد از مدتی، هرجا می‌نشستم از من درخواست می‌شد ساز دهنی بنوازم.

وی افزود: تا ۸ سالگی نمی‌توانستم ساز داشته باشم اما پدری داشتم که مدیونش هستم. او استعداد مرا تشخیص داد و بالاخره در سن ۸ سالگی یک ساز برایم خرید و معلم برایم گرفت اما من دوست نداشتم مطیع باشم و پیروی کنم. در ۱۳ سالگی وارد هنرستان موسیقی شدم و دیپلم نوازندگی پیانوی کلاسیک گرفتم. در دانشگاه نیز هین رشته را ادامه دادم. قبل از رفتن به هنرستان وقتی ۱۲ ساله بودم، سریالی به تهیه‌کنندگی پدرم بیژن بیرنگ ساخته شد به نام «دنیای شیرین» و به پیشنهاد اطرافیان ساخت تیتراژش به من سپرده شد.

او ادامه داد: دوران آکادمیک برایم آزار دهنده بود چون در آن دوره نه تنها نشویق نشدم بلکه مدام در حال جنگ با کسانی بودم که گمان می‌کردند موسیقی تیتراژی که کار کرده‌ام را پدرم از آهنگساز دیگری خریده و به نام من منتشر کرده است. البته شاید همین باعث شد من بتوانم بزرگ‌تر فکر کنم و همیشه رویای انجام کاری را داشتم که هیچ ایرادی در آن نباشد. من مدیون رویاپردازی‌هایم هستم اما انگار با بزرگ‌تر شدن، رویاپردازی از ما گرفته می‌شود. امروز در آستانه ۴۰ سالگی به دنبال خلوت و تنهایی خود هستم تا دوباره بتوانم رویاپردازی کنم. 

من به تنهایی عادت دارم ازاینرو وقتی کرونا شروع شد من اصلا آن را حس نکردم. مدام فکر می‌کردم چرا مردم از این تنهایی لذت نمی‌برند؟

علی بیرنگ درباره چگونگی شکل‌گیری همکاری با «آلبانو» خواننده پرآوازه ایتالیایی گفت: از آشنایی من و خواننده فارسی زبانی که در این قطعه با آلبانو همخوانی می‌کند ۱۲ سال می‌گذرد. او طی یک تماس تلفنی برای همکاری در آن پروژه از من دعوت کرد، من نیز پذیرفتم و با هم ملاقات کردیم و طی یک شب ملودی را ساختم، البته او هم ایده‌هایی داشت که در کار پیاده کردم.

این آهنگساز با اشاره به ملاقات با دبیر اول و رایزن بخش فرهنگی و مطبوعاتی سفارت ایتالیا در تهران افزود: خانم یاروسلاوا رومانووا در اولین برخورد با ما شروع به نقد شخصیت ایرانی‌ها کرد و می‌گفت ایرانی‌ها آدم‌های بدقول و بدعهدی هستند. بنابراین عهد کردم قطعه‌ای بسازم که بتواند آبروی ایران را نه تنها در ایتالیا بلکه در جهان حفظ کند و فکر می‌کنم آن کار را انجام داده‌ام.

علی بیرنگ در ادامه توضیح داد:  در خصوص این همکاری اصلا انگیزه مالی نداشتم و تنها به فرهنگ و اعتبار مردم کشورم فکر می‌کردم چون معتقدم که ما توانایی حضور در سطح بین‌المللی را داریم. باید بگویم که به دست آوردن اعتبار بین‌المللی انگیزه قوی‌تری برای من بود. آلبانو دوبار کار مرا شنید و بار دوم گفت که دوست دارد خواننده این کار باشد.

وی در مورد رفتار غیراخلاقی و غیرحرفه‌ای همکار بخش ایرانی اثر توضیح داد: به محض اینکه کار و پروژه را به صورت کامل به خواننده ایرانی این اثر تحویل دادم، کاملا از روند تولید کنار گذاشته شدم. حتی قرار بود این کار در ماه ژانویه منتشر شود که بنابر دلایلی به تعویق افتاد. در سفارت ایتالیا نیز از این اثر رونمایی شد ولی در همان جمع نیز برخوردها به گونه‌ای بود که انگار من وجود ندارم یا اصلا خالق این اثر نیستم.

بیرنگ با توضیح این مساله که وی با وجودیکه تمام حقوق مالی خود را بخشیده‌، پس چرا باید حقوق معنوی‌اش نیز نادیده گرفته شود؟ افزود: من اصلا به قرارداد فکر نکردم و حتی به خواننده ایرانی کار گفتم ما باهم دوستیم چرا قرارداد بنویسیم؟ اما خواننده ایرانی گفت: باشد برای یادگاری و قراردادی که در ابتدا برای من جنبه یادگاری داشت به زبان انگلیسی و با اصطلاحات کاملا تخصصی نوشته شده بود و آن را امضا کردیم. طی آن قرارداد من تمام حقوق مالی خود را بخشیدم ولی حقوق معنوی را طبق قانون نمی‌توان واگذار کرد. از نظر من این قرارداد منسوخ است چرا که در آن بندی وجود دارد مبنی بر اینکه اگر هرکدام از بندهای آن نقض شود کل قرارداد فسخ خواهد شد.

وی افزود: طبق قرارداد باید این قطعه در ماه ژانویه منتشر می‌شد و این بند از قرار داد با توجه به زمان انتشار آن نقض شده است. پس قراداد خودبه‌خود فسخ است. دلیل دیگری که من را دلخور کرد این است که من از همان ابتدا گفته بودم که باید سر ضبط کار حاضر باشم اما برای من ویزا نگرفتند و عملا مرا از روند تولید حذف کردند. حتی یک نسخه از کلیپ و بخش خوانش «آلبانو» را برای من نفرستادند و من در یوتیوپ کلیپ را دیدم. جالب است بدانید وقتی خواستم نسخه پایانی را برایم بفرستند، با من که خود خالق این اثر هستم درباره کپی رایت صحبت کرده و به همین بهانه درخواست مرا رد کردند. به هیچ‌ وجه من را در جریان کار قرار نمی‌دادند و من حس می‌کردم بچه‌ای دارم که شخص دیگری در حال بزرگ کردن اوست. باید بدانید که من با استودیو تماس گرفتم و تاکید کردم بدون من نباید آن کار از استودیو خارج شود ولی اهمیتی داده نشد و کار بین استودیو و خواننده ایرانی رد و بدل می‌شد. من نه هنگام ضبط ووکال(خواننده) و نه هنگام میکس و مستر حضور نداشتم در حالیکه تنظیم‌کننده باید در این مراحل حضور داشته باشد.

علی بیرنگ با اشاره به احساسی که او به خلق اثری برای اعتبار کشورش داشت، گفت: در یک فضای دوستانه و بخاطر آرمان‌هایم خیلی از حقوق خود را واگذار کردم و حالا تنها حرفم این است که چرا نگذاشتید خودم نیز در تکمیل و ضبط اثری که خود خلق کرده‌ام حضور داشته باشم؟ اثری که تماش را خودم به تنهایی ساختم. خواننده ایرانی اصرار دارد درباره یک تیم صحبت کند و بگوید این یک کار تیمی بوده است در حالی که من به تنهایی آن را ساخته‌ام. حال سوال من از او این است که کدام تیم؟ من و استودیو و واتساپ بودیم و نوازنده گیتار و بیس! آقای احسان امیدی هم با نظارت من در استودیوی خانگی من ساز زد و تازه او هم  به دلیل بین‌المللی بودن این اثر و افتخار آن دستمزدی دریافت نکرد.

این آهنگساز موسیقی کلاسیک تاکید کرد: با وجودی که خواننده بخش ایرانی اثر مذکور منکر حضور من نیست اما به گونه‌ای صحبت می‌کند که انگار همه اجزای کوچکی بودند و او همه کاره بوده است.

بیرنگ در پاسخ به اینکه چطور آلبانو اصلا سراغت او را نگرفته، عنوان کرد: مساله همین جاست! من دوست داشتم حین انجام کار به عنوان خالق این اثر با او دیدار داشته باشم و او مرا بشناسد ولی اصلا نمی‌شناسد و شاید هم از حضور من اصلا مطلع نباشد. آنچه که همه این ماجراها را به وجود آورده به خاطر باور و اطمینانی بوده که به خواننده ایرانی اثر داشته‌ایم و الان موضوع بحث ما عدم وجود اخلاق حرفه‌ای است. یک کاری تولید شده و یک نفر به عنوان خالق اثر حسن نیت خود را به دوست و همکارش نشان داده و کم لطفی دیده است. ما وقتی درباره یک کار ملی حرف می‌زنیم، قبل از هر چیز اخلاق حرفه‌ای مطرح می‌شود و این رفتاری که اتفاق افتاده، اینطور نشان می‌دهد که ما از هم دزدی می‌کنیم و این تصویر خوبی از ما نیست. اسم من آمده، ولی نه در جای مناسب و خواننده بخش ایرانی به صورتی زیرکانه و رندانه نقش من را بسیار کم‌رنگ و در کنار عوامل جزء این پروژه ذکر کرده است. اگر بدبینانه فکر کنیم که از نظر من بدبینانه هم هست آن خواننده از روز اول این نقشه را در سر داشته و قانون و راه و چاهش را هم به خوبی بلد بوده است.

وی افزود: حرف ما شاید حقوقی نباشد، بلکه اینجا اخلاق حرفه‌ای مورد بحث است. او حتی به رفاقتمان هم احترام نگذاشت‌ و خیلی زیرکانه این کار را کرد. شاید این یک هشدار است که از این به بعد باید محکم‌تر باشیم و قراردادهای سفت و سخت ببندیم. ما دنبال دعوا نیستیم. داریم درباره یک ارتیست حرف می‌زنیم. ما در هیچ شکایتی پیش قدم نیستیم. من درباره صلح و تشکر از یک پروژه بزرگ حرف می‌زنم. این موضوع برای من حیثیتی بود. همانطور که گفتم چون در اولین جلسه با خانم یارا ایشان از بدقولی ایرانی‌ها حرف زد و من دوست ندارم در مورد ما اینجوری فکر کنند، می‌خواستم درباره ایران و ایرانی خوب فکر کنند، به همین دلیل این کار را کردم.

علی بیرنگ توضیح داد: جدای از اینکه حق و حقوق معنوی من در این اثر به هیچ عنوان رعایت نشده بلکه پایمال شده، حتی اگر من سر پروژه و میکس بودم، قطعا اثر بهتری ازآب درمی‌آمد، چون شاید تغییراتی در آن می‌دادم، همان‌طور که الان هم از میکس راضی نیستم و اجازه تغییر هم به من داده نشد. مثلا من گفتم باید فارسی خوانده بشود که اگر این اتفاق می‌افتاد، پدیده زیبایی رقم می‌خورد. این اولین کار من نبوده و آخرین هم نیست فقط من و دیگر خالقین اثر باید با دقت بیشتری قراردادهایمان را مطالعه و امضاء کنیم که اینچنین حق‌مان نادیده گرفته نشود و زحماتمان به نام دیگری ثبت نشود.

انتهای پیام/