خبرگزاری فارس - گروه تئاتر: بیست و هشتم اردیبهشت‌ماه ۱۳۷۳ را می‌بایست اولین روز از اولین دوره برپایی یادواره سراسری تئاتر دفاع مقدس یا همان جشنواره تئاتر مقاومت دانست، جشنواره یا یادواره‌ای که امروز باگذشت سه دهه از برپایی‌اش به یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین رویدادهای تئاتری کشور بدل شده است.

جشنواره تئاتر مقاومت برخلاف همتای سینمایی‌اش یعنی جشنواره فیلم مقاومت نه به‌واسطه عدم حضور هنرمندان سینمایی در اوایل انقلاب برای شرکت در جشنواره فیلم فجر و مساوی دانستن آن با جشنواره فیلم تهران قبل از انقلب که با استقبال هنرمندان تئاتری از مفهوم دفاع مقدس و مقاومت در حوزه تئاتر آغاز به کارکرد و در اولین فراخوان بیش از ۲۰۰ اثر به دبیرخانه ارسال شد.

 همین اقبال عموم هنرمندان باعث تداوم جشنواره در سه دهه‌ی اخیر شده است. اگرچه به دلیل نبود دبیرخانه دائمی هرگز آمار رسمی و مستندی مبنی بر تعداد آثار شرکت‌کننده در این جشنوارره وجود ندارد و بعضاً آمار و اطلاعات بر اساس گفته‌های دبیران در نشست‌های خبری استخراج‌شده است، اما می‌توان اذعان کرد طی سه دهه برپایی جشنواره تئاتر مقاومت حدود ده هزار اثر برای شرکت در ادوار مختلف جشنواره متقاضی شده‌اند که این به تنهای یک رکورد عجیب برای یک رویداد مهم تئاتری به شمار خواهد رفت و همین نشان از اهمیت این جشنواره در جامعه هنری و هنرمندان تئاتری دارد.

اما در این میان بی‌تردید نقش برخی از هنرمندان و مدیران در به وجود آمد چنین ظرفیت مهم و مؤثری را نمی‌توان نادیده گرفت. حسین مسافر آستانه یکی از معدود هنرمندان تئاتری است که با قبول ده دوره دبیر جشنواره تئاتر مقاومت یقیناً در به ثمر نشست امروز این رویداد نقش بساز و مهمی ایفا کرده است و بدون اغراق او را می‌بایست یکی از بانیان و بنیان‌گذاران تئاتر مقاومت نامید از طرفی امیر دژاکام به‌عنوان دبیر دوره اول نیز برای برپایی آن خالصانه و صادقانه زحمت کشید و بدون هیچ انتظاری در روزگاری که یادواره دفاع مقدس نهالی نوپا و بی تجربه به شمار میرفت متعهدانه پای‌کار آمد و این قطار را با تمامی مشکلاتش به راه انداخت. در کنار نقاط قوت این رویداد مهم تئاتری ضعف هایی نیز وجود دارد که انتظارمی‌رود در دوره پیش رو آنان نیز با تدبیر مدیران و دبیر جشنواره مرتفع شوند.  

شاید یکی از مهم‌ترین نقاط ضعف جشنواره تئاتر مقاومت تمرکز این رویداد در پایتخت است که آن را محدود به جغرافیای خاص کرده است از طرفی شاید حضور شرکت کنندگان از استان‌های مختلف تا حدودی سرپوش  بر این ضعف باشد، اما آنچه مشخص است محدود شدن به زمان و مکان خاص از تاثیرگذاری آن کاسته و فضای فرهنگی و هنری انقلاب اسلامی را از یک ظرفیت تاثیرگذار و مهم محروم ساخته است اما با نیم نگاهی به فراخوان دوره هجدهم و توجه کلید واژه گستره ایران و کشورهای اسلامی میتوان امیدوار شدکه سیاستگذاری دوره هجدهم در کنار شناخت درست و صحیح از نقاط ضعف ادوار گذشته تلاش دارد تا با رفع چنین محدودیت‌های خود ساخته‌ای،  تمامی جغرافیایی اسلامی را از ظرفیت تئاتر انقلاب اسلامی بهرمند سازد که این خود اقدامی امیدوار کننده و خبر خوش برای بهتر شدن روز به روز این جشنواره با قدمت است. 

 آنچه از فراخوان هجدهمین جشنواره تئاتر مقاومت مشخص و محرز است اینکه در این دوره بر خلاف هفده دوره گذشته که بیشتر متمرکز بر تهران بود، اینبار جشنواره به استان‌ها رفته و تلاش دارد تا هنرمندان استانی را درگیر کند، حتی این مدل در بخش بین الملل نیز لحاظ شده است و قرار است امسال گروه‌های مختلف به کشورهای هدف گذاری شده برای اشاعه فرهنگ مقاومت رفته و هنر تئاتر انقلاب اسلامی را به منصه ظهور برسانند، سیاستی که تا سال‌ها بر عکس آن چه در این جشنواره و چه در سایر جشنواره‌ها اتفاق می‌افتاد.

انتهای پیام/