خبرگزاری فارس؛ یادداشت- هادی محمدی: امریکا و غرب طی دو ماه گذشته تاکنون برای پاسخ به بن‌بست‌ها و ناکامی‌های خود، تنها شیوه موازنه‌سازی در مقابل رقبا یا کشور‌های غیرهمسو را در گسترش جنگ نیابتی و فرار به جلو قرار داده اند. درواقع تکیه بر جنگ نیابتی و شیوه‌های جنگ نرم، کم‌هزینه‌ترین و شاید در شرایط کنونی، تنها گزینه در پیگیری راهبرد‌های منطقه‌ای و جهانی آنهاست. نیاز به تأکید ندارد که امریکا پس از دو جنگ عراق و افغانستان و بحران اقتصادی ۲۰۰۸، راهبرد‌های خود را بر ابزار جنگ نیابتی در کنار جنگ نرم قرار داده است و از سایه ابزار‌های سخت خود به‌عنوان عنصر حمایت‌کننده استفاده کرده، چرا که قدرت سخت و استراتژی‌های نظامی غربی به‌دلیل ناتوانی و فرسودگی و هزینه‌های غیرقابل تحمل از اولویت‌های اصلی خارج شده اند. این پدیده ناتوانی و تهی‌شدن هیولای قدرت نظامی و سخت، اختصاص به امریکا نداشته و اغلب متحدان غربی یا حتی متحدان غربی در غرب آسیا را نیز شامل می‌شود. نگاه به رخداد‌های داخلی و پیرامونی ایران در غرب آسیا، از یک‌سو، تأکید بر این رویکرد راهبردی امریکا و غرب دارد که تنها از طریق شیوه‌های جنگ نرم و جنگ نیابتی، بر اهداف اصلی استعماری و مداخله‌گرانه خود اصرار دارند که فرجام ابزار‌های سست آنها نیز نتیجه‌ای جز ناکامی ندارد.
در یمن از شش‌ماه قبل با دلهره از ادامه ضربات نظامی انصارالله و حکومت نجات ملی بر عربستان و امارات، شعار آتش‌بس دادند تا از طریق برخی امتیازات روی کاغذ و کاستن آن در مرحله اجرایی، تنفس مرحله‌ای داشته باشند، ولی پس از شش‌ماه و تمامی رفتار‌های فرصت‌طلبانه و نقض تعهدات آتش‌بس و حتی در مسائل انسانی، با موضع مقتدر یمنی‌ها در اصرار بر خواسته‌های قانونی و انسانی مواجه هستند و نمی‌توانند منافع نفت و گاز و دیگر ثروت‌های این کشور مظلوم را مرتع و چراگاه غارتگری خود قرار دهند. با اینکه در ماهیت نظام‌های سعودی و اماراتی شرمسار هستند، ولی برای جنگ نیابتی خود، حمایت تسلیحاتی خود را آشکار و پنهان در دستور کار دارند. در عراق با تمامی رسوایی در اداره ماهیت انتخابات دستکاری شده و تحریک باند‌های فاسد و خطرناک در قدرت و البته با شعار اصلاحات، به نقطه‌ای رسیده‌اند که پیروز میدان رفتار ناجوانمردانه آنها، مردم عراق و تشکیلات چارچوب هماهنگی شیعه که اخیراً آن را به ائتلاف دولت عراق توسعه داده‌اند، می‌باشد و ناچارند تبعات شکست در جنگ نیابتی و نرم خود را بپذیرند. در لبنان و پس از سه‌سال انواع ترفند و ابزار‌های فشار نیابتی و مستقیم اقتصادی و سیاسی، با اولتیماتوم و خط و نشان سیدحسن نصرالله، زوزه‌های صهیونیسم که ادعای ارتش ششم جهان را داشت، در پایان رفت‌و آمد نماینده جانبدار و یهودی امریکایی، حقوق نفت و گاز لبنان تثبیت و با ذلت بدان اعتراف کردند و نتوانستند کابوس تهدیدات مقاومت را تحمل کنند. در قفقاز جنوبی با رویکردی چندلایه و نیابتی، به‌دنبال یک هدف راهبردی بودند تا شریان تنفس اقتصادی و تجاری روسیه را از طریق کریدور ایران به‌بهانه درگیری در قره‌باغ مسدود کنند و همه توان و دیپلماسی نفاق خود و دوستان خود را به‌کار گرفته‌اند، ولی همه تحرکات آنها در مراقبت هوشمندانه ایران قرار دارد.
در محیط داخلی کشورمان نیز همانگونه که در خارج و محیط پیرامونی بر ابزار‌های پوسیده و ورشکسته تکیه دارند، تمامی ابزار‌های تروریستی و نژادپرست و فاسد خود را به میدان آورده و بر احساسات برخی جوانان ساده‌لوح مسلط شده‌اند تا انقلاب رنگی خود را با شعار‌های فساد جنسیتی و امثال آن محقق کنند. نکته مبهم در رخداد‌های داخل و محیط پیرامونی این است که لندن، ریاض، تل‌آویو و دبی در کنار امریکا با ابزار جاسوسان و گروهک‌های تاریخ‌مصرف گذشته کومله و دموکرات و منافق موجبات ارعاب اجتماعی و ناامنی روانی جامعه را فراهم کرده‌اند که به‌جز تدابیر همه‌جانبه برای مسدود کردن خلأ‌ها و زمینه‌های سوءاستفاده یا برطرف کردن نقاط ضعف، باید در محیط خارجی و در مقابل تمامی باند تبهکار استعماری و مزدوران آنها، راهبرد بازدارنده و فعال به اجرا درآید. اگر ریاض و لندن و تل‌آویو برای آشوب و ارعاب و اقدامات تروریستی و آدم‌کشی به خود حق می‌دهند که در ایران اغتشاش و ناامنی تولید و آن را با ابزار‌های رسانه‌ای پوشش و بزرگنمایی کنند، تمامی این حقوق برای ایران نیز محفوظ است و باید با تدابیر لازم به اجرا درآید. لندن، ریاض، تل‌آویو و واشنگتن باید هزینه‌های سیاست جنایتکارانه خود را بپردازند و این تنها راه مجازات و تاوان آنهاست. وقتی آنها در کاخ‌های شیشه‌ای نشسته‌اند و سنگ‌پرانی می‌کنند، با کمترین اقدام بازدارنده، حیات خود را به قمار می‌گذارند. دستگاه دیپلماسی و دیگر دستگاه‌های مسئول باید لیستی از اقدامات مؤثر بازدارنده را تهیه و با سرعت به اجرا بگذارند تا همانگونه که در محیط خارجی با عنصر بازدارنده موازنه قدرت ثبت شده، در محیط داخلی نیز امنیت و منافع ملی با اقدامات شایسته در مقابل باند‌های استعماری تضمین شود.
پایان پیام/
