خبرگزاری فارس؛ یادداشت- کبری  آسوپار: چارچوب فعالیت زن از آن بحث‌های همیشه جنجالی در همیشه زمان و مکان بوده است. در حال حاضر، البته جغرافیای سخن ما ایران اسلامی امروز است. یک سو، جماعتی زن را صرفاً در خانه می‌پسندند، محدود در چارچوب نقش دختری و همسری و مادری؛ از این میان، اولی را هم چندان دارای اصالت نمی‌دانند و فقط به همسری و مادری می‌اندیشند. یعنی زن را - خودآگاه یا ناخودآگاه- در نسبت با مرد معنا می‌کنند. گویی اگر مردی کنار او نباشد، او وزن که هیچ، هویتی هم ندارد! 

سویی دیگر، افتاده از طرف دیگر بام، زن را مردواره‌ای می‌خواهند که امتیاز او آن باشد که هر چه را که مرد می‌تواند انجام دهد، او هم بتواند. یعنی ارزش زن به این است که چقدر می‌تواند مرد باشد! یا آنکه لطافت زنانه را در این معنا می‌کنند که زن پی گشت و گذار و تفریح باشد و فکر او رشد نیابد. به جای کتاب، لوازم آرایش بخرد، به جای علم‌آموزی، رقاص و مدل و ابزار تفریح دیگران باشد. چنانکه سوی دیگر، حفظ لطافت زن را محدودیت او در آشپزی و مادری می‌بیند!

رهبر انقلاب را اهل فکر و سیاست - خلاف آنچه دشمنانش تبلیغ می‌کنند- معتدل و روشنفکر و در عین‌حال به شدت پایبند به اصول فکری و اعتقادی اسلام می‌دانند. آنچه ایشان روز گذشته پیرامون جغرافیای فعالیت زن فرمودند، در همین مدل فکری همیشگی‌شان می‌گنجد که هم اقتضائات روز را می‌سنجند، هم مبنای اسلام را رعایت می‌کنند. هم از این روست که رهبری را هیچ‌گاه افتاده از یک سوی بام نمی‌بینیم. می‌دانیم که رهبری نقش زن در خانواده را دارای اولویت می‌دانند، در عین حال از فعالیت اجتماعی زنان دفاع می‌کنند. این دو را چگونه با هم جمع می‌بندند؟

خیلی‌ها وقتی می‌گویند زن باید خانه‌داری کند، منظورشان این است که زن «فقط» خانه‌داری کند. بسیاری از زنان هم فقط همین را وظیفه خود می‌دانند و ماندن در خانه را توجیه اسلامی و انقلابی هم می‌کنند. دیروز، اما حضرت آیت‌الله خامنه‌ای - در مقام رهبر دینی و سیاسی- گفتند که «خانه‌داری به معنای خانه نشینی نیست؛ بلکه به معنای اصالت دادن به خانه، در عین فعالیت در عرصه‌های مختلف جامعه است.» بنابراین، زن مسلمان به اسم اولویت‌بخشی به خانه‌داری نباید خود را محدود در چارچوب خانه کند، وظیفه زن اسلامی فقط این نیست.

مؤید دیگر حمایت رهبری از فعالیت اجتماعی زن، تأکید ایشان بر استفاده از زنان در رده‌های مختلف تصمیم‌گیری کشور است. این موضوعی بود که سخنرانان جلسه طرح کردند و ایشان هم فرمودند که «پیشنهاد استفاده از زنان فرهیخته، دانشمند، فرزانه و مجرب در رده‌های گوناگون تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری کشور، موضوع مهمی است که ذهن من را نیز مدت‌ها است مشغول کرده و ان‌شاءالله برای آن راه‌حلی خواهیم یافت.»

تصمیم‌سازی و بسیاری مواقع، تصمیم‌گیری، ساحت اندیشه و نظر است، ساحت فکر است و کار یدی نیست که زنانه، مردانه شود. با این حال، هم از آن رو که زن را در چارچوب خانه و بلکه آشپزخانه یا در محدودیت جسم و ابزار خوشگذرانی می‌بینند، دیگر به آن نمی‌رسند که این زن باید وسعت اندیشه پیدا کند و کشور و بلکه جهان از فکر او بهره ببرد. بسیاری زنان به حلقه‌های تصمیم‌گیری کشور وارد نمی‌شوند، چون زن هستند و این حذف جنسیتی گاه حتی به نام حفظ حقوق زن رقم می‌خورد.

باید دید چقدر موانع استفاده از زنان در حلقه‌های تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری کشور پررنگ و از جنسی متفاوت از موانع به کارگیری مردان است که رهبری معتقدند باید برای آن راه‌حلی بیابند. این میان شاید جا‌هایی همانند مجمع تشخیص مصلحت نظام یا شورای عالی انقلاب فرهنگی برای شروع استفاده از اندیشه زنان و خارج شدن میز تصمیم‌گیری از وصف تک جنسیتی مناسب باشد.

زنان هم البته باید از این سوی و آن سوی بام خود را نجات دهند و عافیت‌طلبی هم نکنند تا جامعه بتواند نیروی تصمیم‌ساز زن را باور کند. مسیر سخت است، اما نه ناپیمودنی، و زنان فرهیخته و کاربلد هم بسیارند. رهبری هم که صریح و علنی فرمودند فکرشان مدت‌هاست مشغول این موضوع بوده و برایش راه‌حلی خواهند یافت. به نظر می‌رسد همه چیز مهیاست تا نور حضور زن از پنجره‌های خانه تا تصمیم‌سازی برای کشور بتابد و ماندگار بماند.

پایان پیام