به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، نزار قبانی، شاعر، نویسنده و ناشر شهیرِ سوری را بیش‌تر با اشعار عاشقانه‌اش می‌شناسیم که فارغ از قلم شیوا و اشعار پر مضمونش برای غیرعرب‌زبانان هم گیرایی و جاذبه خاصی دارد.

نزار قبانی چندین ماه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، در شب شعری که به افتخارش در ابوظبی در امارات متحده عربی برپا کرده بودند، سروده‌ای را تقدیم امام خمینی (ره) و مردم ایران کرد. متن این شعر در ماه می ۱۹۷۹ میلادی در مجله «الاشتراکی» لبنان به چاپ رسید. ضمن اینکه صدای قرائت این شعر توسط خود شاعر همچنان موجود است. ترجمه‌ فارسی این شعر که توسط «محسن رضوانی» شاعر و نویسنده جوان و پژوهشگر ادبیات فارسی انجام شده را در ذیل می‌خوانید:

زهر اللوز فی حدائق شیرازوأنهى المعذبون الصیام

هاهم الفرس قد أطاحوا بکسرىبعد قهر و زلزلوا الأصنام

شیعة .. سنة جیاعٌ .. عطاشٌ

کسروا قید هم وفکوا اللجامشاه مصر یبکی شاه إیران

فأسوان ملجأً للیتامى والخمینی یرفع الله سیفاً

ویغنی النبی والإسلامهکذا تصبح الدیانة خلقاً مستمراًوثورة واقتحام 

ترجمه:

بادام در باغ‌های شیراز به شکوفه نشستو رنج کشیدگان، سرانجام، روزه را به پایان رسانیدنداینان همان پارسیانند که کسری را بعد از چیرگی به زیر کشیده‌اندو بت‌ها را به لرزه درآورده اندشیعیان... سنیانگرسنگان... تشنگانزنجیرهایشان را شکسته‌اند و لگام‌ها را گسسته ...فرمانروای مصر برای شاه ایران اشک می ریزدو چه خنده دار که شهر «اسوان»، به پناهگاهی برای یتیمان! تبدیل شده استو خمینی- که خدا شمشیرش را بلند نگاه دارد،ندای اسلام و رسولش را سر داده استاینچنین است که دین،به آفرینشی پایدارو به انقلاب و به فتحمبدّل می‌شود

پایان پیام/