به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، چندی پیش در یک نمایش سیاسی در خارج از کشور رهبران خارج‌نشین بلوای ۱۴۰۱ گرد هم آمدند تا به زعم خودشان از آینده ایران و دوران پسا جمهوری اسلامی سخن بگویند. سخنان نه چندان زیبای رهبران اغتشاشات هیچ سنخیتی با حقیقت جامعه ایران ندارد. برای درک بهتر دوران پسا جمهوری اسلامی، نگاهی به کتاب نعمت جمهوری اسلامی اثر محمدصادق شهبازی می‌اندازیم.

جمهوری اسلامی در وضعی است که بعد از آن آدم‌خوارها میدان‌دار هستند! کسانی که به دنبال تجزیه ایران و انتقام گرفتن از ملتی هستند که حدود نیم قرن منافع آن‌ها را سد کرده و پرچم اسلام را برانگیخته است. حتی اگر کسی مخالف جمهوری اسلامی است باید بداند که بعد از جمهوری اسلامی هیچ‌گاه به ایران قوی‌ تن نخواهند داد و نخواهند گذاشت این ملت که تجربه آری گفتن به اسلام را از خود نشان داده است باقی بماند. وقتی هرچه منافق، کموله، دموکرات و...  از بند و حبس درآید دیگر به هیچ انقلابی، مذهبی، منتقد، معترض و... رحم نمی‌کند.

این دیگر اصول‌گرا، اصلاح‌طلب، بسیجی و مذهبی عادی و عدالت‌خواه و ماله‌کش و... ندارد. البته بعضی بوروکرات‌ها که همین امروز هم دل نمی‌سوزانند ممکن است بمانند ولی متدینین قطعاً نه! طرف می‌گفت در بیست و دوم بهمن ۵۷ در سازمان برنامه همه مشغول کار بودند بعد کسی دوان‌دوان گفته بود انقلاب پیروز شد، مدیر مربوطه عکس امام را در آورده بود و جای عکس شاه گذاشته بود و به کارمندها گفته بود «ادامه می‌دهیم!»

برای حفظ نظام چه باید کرد؟ در لایه اول باید دید که چه عناصری نظام را تقویت و چه عناصری تضعیف می‌کنند. یک سری نقاط مثل بحران‌ها، اغتشاش‌ها و فتنه‌ها است و تکلیف، ایستادن و مقابله با فتنه‌گران و دشمنان خارجی است. قرآن به عنوان یک سنت الهی می‌گوید اگر مؤمنان ایستادگی کنند دشمنان به آنها پشت کرده و فرار می‌کنند: «وَلَوْ قَاتَلَکُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوَلَّوُا الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَلَا نَصِیرًا» یک سطح مسأله وحدت است، یعنی ضمن حفظ تکثر و اختلاف سلیقه‌ها نباید صحنه به درگیری علنی و تنازع جبهه انقلاب تبدیل شود. همانی که امام می‌گوید: «حفظ اسلام در ایران به وحدت شما‌هاست» و قرآن تنازع مؤمنین باهم را عامل رفتن رنگ و بوی جامعه اسلامی و فشل شدن آن‌ها می‌داند: «وَأَطیعُوا اللَّهَ وَرَسولَهُ وَلا تَنازَعوا فَتَفشَلوا وَتَذهَبَ ریحُکُم ۖ وَاصبِروا ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصّابِرینَ»

یک سطح مسأله صبر، بصیرت، فهم مواضع حق، درگیر ساخت و پاخت و تطمیع و تهدید نشدن، شبیه نشدن به جریان‌های باطل و تبعیت کردن از هواهای نفسانی و خلاصه همه عناصر درونی است که  نظام و حامیانش را دچار مشکل می‌کند اما مهم‌تر از آن این است که نظام بر جهت‌گیری‌های درست باقی بماند و خود نظام و طرفداران آن نفع رساننده به مردم باشند. سنت خداست هر چیزی که چنین باشد باقی بماند: «فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً ۖ وَأَمَّا مَا یَنْفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الْأَرْضِ ۚ کَذَٰلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ، یعنی کف به زودی نابود می‌شود و اما (حق چون) آن آب و فلز که به خیر و منفعت مردم است در زمین درنگ می‌کند. خدا مثل‌ها را بدین روشنی بیان می‌کند.

پایان پیام/