به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، یاسر احمدوند، معاون امور فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در بازدید اخیر خود از خبرگزاری فارس از کارویژه این معاونت در حوزه نشر، سرانجام جایزه پروین اعتصامی، مسأله قیمت‌گذاری کتاب از سوی وزارت ارشاد، خودکفایی کاغذ و چگونگی آن، تخلفات کاغذ در دولت قبل و ایجاد شورای شعر و داستان در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سخن گفت.

گفت‌وگوی ما با او که سوابقی چون روزنامه‌نگاری و مدیریت نشر را در کارنامه دارد، بخوانید:

 علت اینکه نمایشگاه کتاب سال‌هاست در کش و قوس انتخاب میزبان است، چیست؟

انتخاب محل برگزاری نمایشگاه کتاب تهران سال‌ها مورد بحث بوده و هر ساله قبل از نمایشگاه نیز این بحث‌ها جدی‌تر می‌شود. نمایشگاه کتاب به دلیل ابعاد و تعداد بازدیدکننده‌ای که دارد، بزرگ‌ترین اجتماع فرهنگی کشور تلقی می‌شود. به همین دلیل انتخاب محل برگزاری این نمایشگاه، اهمیت ویژه‌ای دارد و متغیرهای مختلفی هم در این امر اثرگذار است. 

هدف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این دوره این است که بهترین محل برای برگزاری انتخاب شود. هر محلی که در آن، امکان اجرای برنامه‌های مربوط به نمایشگاه وجود داشته باشد، آنجا ترجیح دارد. ما در سی و سومین دوره نمایشگاه با کرونا مواجه بودیم و در آن زمان برگزاری نمایشگاه مبهم بود. ستاد مقابله با کرونا هم باشرایطی موافقت کرده بود و هنوز هم کشور در تب و تاب گذر از کرونا بود. تعطیلی سه ساله نمایشگاه را هم داشتیم. مدیریت بخش‌های مختلف مربوط به نمایشگاه که دستگاه‌های مختلفی چون شهرداری، فرمانداری، استانداری و بانک‌ها در اجرای نمایشگاه وظیفه داشتند، نیز تغییر کرده بودند؛ یعنی مدیریت‌ها تغییر کرده بود و افراد جدیدی که مدیر شده بودند تجربه برگزاری نمایشگاه را در جایی غیر از مصلی و یا حتی در مصلی هم نداشتند، اما بدنه کارشناسی تیم داشتند.

سال گذشته موضوع انتخاب شهر آفتاب جدی بود، اما نهایتا به مصلی آمدید. امسال هم به نظر می‌رسد شرایط جدیدی به وجود نیامده است؟ بالاخره شهر آفتاب یا مصلی؟

سال‌ها بود که مجموعه شهر آفتاب، اتفاق توسعه‌ای جدیدی را تجربه نکرده بود. البته پاییز سال گذشته از آن بازدید کردیم و دیدیم که شهر آفتاب زمینه میزبانی نمایشگاه هم از نظر مساحت مسقف مورد نیاز برگزاری نمایشگاه و هم از نظر پشتیبانی‌ها را ندارد. طبیعتاً برگزاری نمایشگاه سی و سوم در شهر آفتاب امکان نداشت. بعد از برگزاری نمایشگاه سی و سوم بلافاصله مکاتبه‌ای با رئیس شورای شهر تهران صورت گرفت و نیازهای برگزاری نمایشگاه اعلام شد.

ما از مجموعه مدیریتی شهری تهران خواستیم که اگر شهر آفتاب می‌تواند این فضا را در سال ۱۴۰۲ مهیا کند به ما اعلام کنند. در همین خصوص نیز بازدیدهایی صورت گرفته است. دو یا سه بار از شهر آفتاب دیدن کردیم و از اواخر تابستان تکاپویی برای فعالیت‌های جدی عمرانی و توسعه‌ای در شهر آفتاب شکل گرفت. آن‌ها تلاش می‌کردند تا طرح‌های نیمه تمام آماده شود و بخشی از ساختمان‌ها نیز به بهره‌برداری برسند. علاقه‌مندی مجموعه مدیریتی جدید شهر آفتاب به این است که آنجا آمادگی درستی برای برپایی نمایشگاه کتاب داشته باشد. آن‌ها تلاش می‌کنند تا سال آینده میزبان نمایشگاه‌های بزرگ تهران باشند.

با این سخنانتان به نظر می‌رسد که دارید به نمایشگاه شهر آفتاب، چراغ سبز نشان می‌دهید!

طبیعتاً میزبانی از یک رویداد بزرگ باید متناسب با آن باشد و صرف این‌که بگوییم شهر آفتاب برای این کار درست شده، ولی امکان میزبانی و پشتیبانی را نداشته باشد، کفایت نمی‌کند. بعد از تحرکاتی که در شهر آفتاب صورت گرفت، جلسات دیگری هم با مجموعه مدیریت شهری برگزار شد. ما در چند روز گذشته آخرین نیازهایمان را به صورت ریز برای برگزاری نمایشگاه کتاب در شهر آفتاب اعلام کردیم و منتظر پاسخ شهرداری هستیم که آیا شهرداری آمادگی میزبانی مطلوب ما را در شهر آفتاب دارد یا خیر!

اگر جواب شهرداری برسد ما در امکان واقعی برای انتخاب میزبان نمایشگاه قرار می‌گیریم. شرایط مصلی برای ما روشن‌تر است و تجربه برگزاری داریم و بازدیدهایی از آن صورت گرفته است. با این ۲ مجموعه تعامل خوبی داریم تا آخرین وضعیت را بدانیم و بهترین تصمیم را بگیریم.

دل خودتان (یعنی مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونت فرهنگی و خانه کتاب) با کجاست؟

ما هیچ اصراری در برگزاری نمایشگاه در مصلی و یا شهر آفتاب نداریم. هر جا امکان بهتر برگزاری وجود دارد، آنجا گزینه مطلوب برای ما و مردم است. برنامه‌های مختلفی برای نمایشگاه تدارک دیده شده است که هرکدام از گزینه‌های میزبانی باید توانایی میزبانی از این برنامه‌ها را داشته باشند. امیدواریم امسال به گونه‌ای میزبانی نمایشگاه مشخص شود که وضعیت ما برای چند سال تعیین شود و دیگر هر سال در گیرودار این تردیدها و انتخاب‌ها نباشیم.

 تا چند روز آینده قطعاً باید میزبان نمایشگاه را معلوم کنیم و به زودی معلوم می‌شود. فرصتی که تا نمایشگاه داریم، فرصتی است که هرکدام از مجموعه‌ها باید برای رفع نواقصشان استفاده کنند. انتخاب میزبان سال گذشته در فرصت نزدیک‌تری صورت گرفت و ساده‌تر بود؛ چرا که یک گزینه داشتیم، اما امسال شهرداری دارد تلاش می‌کند که خودش را به آن مرتبه از آمادگی برساند.

با توجه به این‌که مجموعه نمایشگاهی شهر آفتاب در خارج شهر قرار دارد و مخالفت و مقاومت ناشران را به همراه خواهد داشت در این خصوص چه امکانی برای تسهیل امور ناشران و مخاطبان فراهم شده است؟

حتما اگر بنا به حضور در شهر آفتاب باشد، باید بسته‌های حمایتی و تشویقی برای مردم در نظر گرفته شود. بخش دیگر هم مسائل حمل و نقل و باررسانی است. یکی از درخواست‌های ما از شهرداری، پشتیبانی همین امور است. این مسأله در دوره های قبل مشکلاتی را به همراه داشت و بعضی از خودروهای ناشران برای حمل بار در مسیر جریمه می‌شدند. اگر بنا باشد نمایشگاه در شهر آفتاب برگزار شود، حتماً باید خیال ناشران از بابت این موضوعات آسوده باشد.

بنابراین هرجا که میزبانی بهتری انجام دهد، برای ما اولویت دارد. البته نظر شورای تامین استان نیز ملاک است و ظرف چند روز آینده به صورت مکتوب اعلام می‌شود که باید آن را نیز در نظر گرفت.

در خصوص وعده خودکفایی کاغذی که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از زمان تصدی وزارت دادند، توضیح بدهید که آیا این امر با توجه به اینکه بسیاری از کارخانه‌های تولید کاغذ خصوصی هستند، امکان‌پذیر است یا خیر؟

الان بخش عمده‌ نیاز ناشران از طریق واردات تأمین می‌شود. قبل از استقرار دولت سیزدهم بیش از ۹۵ درصد نیاز کشور از طریق واردات تأمین می‌شد. طبیعی است که کاغذ با نوسانات ارز متغیر شود. نوسانات نرخ ارز هم تاثیرگذار بود. ما تقریباً در ۲ ماه گذشته در تأمین ارز نیمایی برای واردات مشکل داشتیم؛ یعنی بانک مرکزی نتوانست ارز مورد نیاز تاجران کاغذ تأمین کند و این اتفاق هم این مسأله را تشدید کرد. واردات تقریباً با ارز آزاد صورت می‌گرفت و با نرخ آزاد قیمت‌گذاری می‌شد. همه این موضوعات موثر بودند.

نظارت و کنترل بازار و تسهیل امور واردات کاغذ به بخش‌های مختلف دولت مرتبط است. وزارت ارشاد در کارگروه کاغذ تلاش می‌کند تا مشکلات این موضوع حل شود، اما واقعیت این است که با افزایش قیمت ارز، قیمت همه کالاهای خارجی افزایش پیدا می‌کند. تا وقتی هم که بخش عمده‌ نیازمان را از خارج تأمین کنیم، وضعیت ما در کاغذ همین است.

در کشور ما تقریباً ۲ مجموعه بزرگ تولیدکننده کاغذ وجود دارد. این ۲ کارخانه، کارخانه کاغذ مازندران و کارخانه کاغذ پارس هستند. کارخانه کاغذ مازندران تحت حاکمیت بنگاه‌های مرتبط با دولت است و کارخانه پارس هم برای تولید کاغذ به بخش خصوص واگذار شده است. 

کارخانه کاغذ مازندران در قبل از استقرار دولت نقش اندکی در تولید کاغذ داشت، اما با تلاشی که صورت گرفت و به همت مدیریت این کارخانه و حمایت‌هایی که توسط وزارت ارشاد و سایر نهادها انجام شد، کارخانه دوباره به مدار تولید برگشت و یک خط از ۲ خط تولیدی را به تولید کاغذ اختصاص داد. قراردادی هم با وزارت آموزش و پرورش منعقد شد تا ۷۰ درصد از نیاز این وزارتخانه برای تولید کتاب‌های درسی سال ۱۴۰۲ با کاغذ تحریر مازندران تامین شود. قرار است که مازاد تولیدشان را هم برای توزیع میان ناشران در اختیار وزارت ارشاد قرار بدهند و برای مدیریت قیمت کاغذ ایرانی و آشفته نشدن بازار هم قرار شد کاغذ از مسیر وزارت ارشاد و بدون انتفاع برای این وزارتخانه به ناشران برسد.

در گذشته شرکت‌هایی که در داخل کاغذ تولید می‌کردند، پیش خرید صورت می‌گرفت و بعد از مدتی کاغذ در اختیار قرار می‌گرفت. ما تلاش کردیم منابع‌ این کار را تأمین کنیم و کاغذ را به صورت رول از مازندران خریداری و تبدیل به بند‌های سه ورقی و چهار ورقی کنیم. بعد با قیمت تمام شده در اختیار ناشر قرار بگیرد.

یعنی الآن دستتان درباره ارائه کاغذ داخلی به ناشران باز است؟

الان هم تفاوت قیمت کاغذ مازندران و کاغذ خارجی چیزی حدود ۵۰ درصد است. محدودیتی هم تقریباً در عرضه وجود ندارد و هر ناشری که کاغذ ایرانی درخواست بدهد در اختیارش قرار می‌گیرد. مدتی در زمستان به دلیل مشکلات برق و گاز، تولید این کارخانه با اختلال‌های همراه شد که الان دارد جبران می‌کند. به‌زودی نیز یک هزار تن دریافت و میان ناشران توزیع می‌کنیم.

بنابراین ناشر برای تأمین کاغذ ایرانی مشکلی ندارد. بخش قابل توجهی از کتب ناشران امکان تولید با کاغذ داخلی را دارد. کیفیت کاغذ ایرانی هم خوب است. البته به کیفیت کاغذ خارجی نیست، اما نسبت به قیمت و شرایط موجود خوب است.

تولید کاغذ مازندران که به نیازهای جامعه نشر کشور پاسخ نمی‌دهد.

بله تولید مازندران به تنهایی پاسخگوی نیاز نشر کشور نیست، اما تلاش می‌کنیم سال آینده از کارخانه مازندران برای حوزه نشر عددی حدود ۲۰ هزار تن دریافت کنیم. این عدد حدود ۴۰ درصد نیاز کشور را تأمین می‌کند. اگر کارخانه پارس نیز وارد چرخه تولید کاغذ شود، سالانه امکان تولید ۲۰ هزار تن کاغذ وجود دارد. این ۲ کارخانه به تنهایی می‌توانند بیش‌ از ۸۰ درصد نیاز کشور را تأمین کنند. حتی به نوعی می‌توان گفت نیاز کل کشور را برای کاغذ تحریر تأمین می‌کنند.

البته ما تقاضا داشتیم که در لایحه بودجه سال آینده صندوقی برای حمایت از تولید کاغذ طراحی شود و اعتباری برای خرید تضمینی کاغذ از تولیدکننده داخلی تأمین شود تا خیال این دو مجموعه بزرگ برای کاغذی که تولید می‌کنند، آسوده باشد.

کارخانه‌ در حال تکمیلی هم در نزدیکی شیراز داریم. برای کارخانه زاگرس تلاش‌های زیادی صورت گرفت تا این کارخانه به بهره برداری برسد، اما تأمین تسهیلات مورد نیازش طول کشید. در چند روز گذشته موفق شدیم با همکاری بانک صنعت و معدن، تسهیلات مورد نیاز این کارخانه در اختیارش قرار بگیرد. کار تکمیل این کارخانه شروع شده و امیدواریم سال آینده بتوانیم از تولید این کارخانه در بازار بهره‌مند شویم. با این شرایطی که گفته شد، رسیدن به سطحی که بتوانیم کاغذ مورد نیاز کشور را تأمین کنم، مسأله دور از دسترسی نیست.

با توجه به اینکه در سال‌های قبل از ۹۸ تخصیص کاغذ به صورت دستی صورت می‌گرفته و رانت‌هایی هم وجود داشته، چرا معاونت فرهنگی اتفاقاتی را که در بخش کاغذ در دوره‌های گذشته رخ داده، بیان نمی‌کند؟

حتماً بیان می‌شود و چیز مغفول و کنارگذاشته‌شده‌ای نیست. در این خصوص بررسی‌های جدی صورت گرفته و در حال نهایی شدن است. حتماً تخلفاتی که در این زمینه صورت گرفته است از طریق مراجع قضایی پیگیری خواهد شد و در این زمینه ارشاد متخلفین را به دستگاه قضا معرفی خواهد کرد. اهمال و گذشت نسبت به تخلفات به هیچ وجه صورت نخواهد گرفت، اما قصد جریان‌سازی، شعار دادن و آشفته کردن فضای نشر را نداشتیم. حتما این پیگیری‌ها ادامه خواهد داشت و این مسأله چیز پنهانی نیست.

به نظر من هم ادغام مؤسسات معاونت فرهنگی، کارشناسی، دقیق و درست نبود

بنیاد شعر و ادبیات داستانی در سال‌های گذشته، متولی برگزاری سه جایزه ادبی کشور بود و در انتهای دولت دوازدهم مؤسسات معاونت فرهنگی باهم ادغام شدند. در ابتدای دولت سیزدهم نیز از سوی وزیر فرهنگ و ارشاد خبرهایی از احیاء این بنیاد منتشر شد. بالاخره سرنوشت این بنیاد چه می‌شود؟

به نظر من هم ادغام این مؤسسات کار کارشناسی دقیق و درستی نداشت. مؤسساتی را که هم‌سنخ نبودند، ادغام کردند و این کار برای رفع مشکلات اداری بوده است. طبیعتاً نمی‌توانیم بخش‌هایی را که هویت اجرایی و محتوایی دارند، باهم ادغام کنیم و این کار مطلوبیت لازم را ندارد.

نگاه ما در ابتدا این بود که مجموعه بنیاد شعر و ادبیات داستانی را به صورت مستقل احیاء کنیم، اما بنا به دلایلی از جمله این که دولت تلاش می‌کند توسعه ساختار ندهد، ملاحظاتی داشت. باید در این خصوص بررسی‌های بیش‌تری صورت بگیرد که آیا با شرایط موجود با همان توقعی که از موضوع ادبیات داستانی و شعر می‌رود محقق می‌شود یا نه! باید به این ضرورت برسیم که ساختار جدیدی را احیا یا تشکیل بدهیم و سپس این امر صورت بگیرد.

تغییراتی هم در مدت اخیر در موضوع ادبیات داستانی و شعر صورت گرفت و از جمله، دستیاری برای موضوع شعر توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به پیشنهاد معاونت امور فرهنگی انتخاب شد. یک شورای شعر هم می‌خواهیم تشکیل دهیم که تعداد قابل توجهی از شاعران مطرح کشور در آن عضو باشند. این‌ها شورای برنامه‌ریز و سیاستگذار حوزه شعر در وزارت ارشاد هستند.

تکلیف معاونت ادبیات در خانه کتاب و ادبیات چه می‌شود؟ شما که دارید یک ساختار مشورتی در دل معاونت فرهنگی درست می‌کنید، چرا به فکر ساختار قبلی در خانه کتاب نیستید؟

برای معاونت ادبیات در خانه کتاب هم فرد جدیدی معرفی شده است و طی چند روز آینده به عنوان مسئول معاونت فعالیت‌های خود را آغاز می‌کند. شورای ادبیات داستانی را هم تشکیل خواهیم داد. به نظر من نقش وزارت ارشاد به عنوان سازمان‌دهنده و پشتیبان نهادهای مؤثر در حوزه ادبیات اگر درست تعریف شود، دیگر توقع فعالیت‌های اجرایی از ارشاد نخواهد بود. ما در رویکرد اصلی، آموزش و تکریم، بزرگداشت، توجه به منزلت نویسندگان و ناشران حرفه‌ای را داریم و این ۲ موضوع توسط ارشاد باید پیگیری شود.

نگاه جنسیت زده در جایزه پروین بود که قصد احیاء آن را نداریم

علت اینکه از سوی معاونت فرهنگی برای برگزاری جایزه پروین اعتصامی شوقی دیده نمی‌شود، چیست؟

جایزه پروین اعتصامی چند سالی است که برگزار نمی‌شود و مربوط به این دوره نیست. برخی از شاعران و نویسندگان زن و مرد مخالف این جایزه بودند؛ چرا که نگاه جنسیت زده‌ای در این جایزه وجود داشت. ما در جایزه جلال و فجر فرقی میان زن و مرد نمی‌گذاریم و صرف این که به جنسیت جایزه بدهیم به نظر من خیلی شایسته نبود و باید به نوعی دیگر از هنرمندان زن تکریم کرد. البته جایزه پروین اعتصامی، جایزه آینده‌داری هم نبود. ما هم قصد احیاء و برگزاری چنین جایزه‌ای را نداریم.

خوب برگزار شد

در اختتامیه جایزه جلال گفتید که در آئین‌نامه این جایزه باید تغییراتی صورت بگیرد. در مورد این تغییرات و اینکه چرا امسال جایزه جلال با افتی محسوس نسبت به دوره‌های گذشته برگزار شد، توضیح بدهید.

البته تلقی من این نیست که کیفیت برگزاری جشنواره‌ها و جوایز اُفت کرده است. امسال جایزه جلال با شرایط مناسبی با توجه به اقتضائات و شرایط اجتماعی که وجود داشت، برگزار شد. جایزه جلال اشکالاتی دارد که این‌ها مربوط به شیوه اجرا نیست و بازنگری لازم دارد. ما در چهار بخش و شیوه داوری برای رسیدن به اثر برگزیده طرح‌هایی داشتیم که در خانه کتاب در حال بررسی است. الان جایزه جلال شکل نزولی ندارد، اما باید ازش مراقبت کرد.

باید تلاش کنیم که جایزه جلال قله داشته باشد؛ یعنی فرد برگزیده داشته باشیم. در نظام فعلی رسیدن به برگزیده تقریباً دشوار است و ممکن است گروه داوران جمع‌بندی نداشته باشند. نهایتاً منجر می‌شود که ما فرد برگزیده نداشته باشیم. بدون اینکه نگاه معاونت باشد این اتفاق می‌افتد و تأکید ما هم این است که به فرد برگزیده برسیم. به نظر من باید به این امر توجه کرد. نکته دیگر این است که ما بخش دیگری از ادبیات را در کتاب سال داوری می‌کنیم و بخش دیگر را در جایزه جلال. باید نسبت بین جایزه جلال و کتاب سال در ادبیات باهم تعریف دقیق‌تری صورت بگیرد.

این که برگزیده جایزه جلال، مستقیماً برگزیده کتاب سال باشد، طبق آیین‌نامه کتاب است. چه اشکالی در این هست؟

مثلاً بخش نقد ادبی که در جایزه جلال بررسی می‌شود، جنسش به کتاب سال مرتبط‌تر است تا به ادبیات خلاقه. جایزه جلال علی‌القاعده برای آفرینش هنری بوده است و طبیعتا ما می‌خواستیم ادیب سال معرفی کنیم. آیا می‌توانیم ادیب سال را در جایزه جلال معرفی کنیم؟ خیر! این اتفاق نیفتاده است. جایزه باید طوری طراحی شود که ما در ایران نویسنده سال داشته باشیم.

علی محمد مؤدب شاعر و دستیار شعر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی

شورای شعری را برای سیاستگذاری در این عرصه تدارک دیدیم

با توجه به اینکه علی‌محمدمؤدب، دستیار وزیر ارشاد در حوزه شعر شده‌ است، این وزارتخانه چقدر در مدیریت حوزه شعر جدیت دارد؟

 علی‌محمد مودب، شخصیت پیرمردی نیست که به احترام وی این مسئولیت را به او بدهیم. مودب، فردی جوان و فعال است که می‌تواند تأثیرگذار باشد. برنامه‌ای هم که از این مسأله توقع می‌رود، کار اجرایی و مدیریتی نیست. چون شورای مفصلی دارد تدارک دیده می‌شود. سیاستگذاری در حوزه اصلی شعر، آموزش، شناسایی استعدادها، تکریم و جریان سازی برای این حوزه و این که ظرفیت نهادهای مختلفی که در این حوزه فعالیت می‌کنند، به هم متصل شود. نگاه این است و مؤدب هم با این انگیزه وارد کار شده و معاونت فرهنگی هم در کنار وی است. من امیدوارم این اتفاق، رویدادی اثرگذار باشد و حتماً به دنبال کار نمایشی نیستیم.

وزارت ارشاد تمایلی به ورود مسأله قیمت‌گذاری کتاب ندارد

برخی از ناشران از درج قیمت در شناسنامه کتاب خودداری می‌کنند و باتوجه به اقتضائات بازار، کتاب خود را به فروش می‌رسانند. نظر شما در این خصوص چیست؟

این که کالایی در فروشگاه قیمت نداشته باشد، غلط است. حتماً کتابی که در فرآیند فروش وارد می‌شود باید قیمت داشته باشد. منتهی این قیمت چاپ بشود و یا با هلوگرام زده شود، متفاوت است. در این زمینه تعزیرات نکاتی دارد و برخی از ناشران پرونده‌هایی را به دلیل درج نکردن قیمت و یا تغییر قیمت دارند. وزارت ارشاد تمایلی به ورود مسأله قیمت‌گذاری ندارد؛ به دلیل اینکه تبعات بدی دارد.

کارویژه معاونت فرهنگی در حوزه نشر چیست؟

ما در سه حوزه نظام تولید، مصرف و ترویج، کارویژه‌هایی داریم و تعریف کرده‌ایم. در نظام مصرف، ساماندهی یارانه‌ها است که باید یارانه حوزه نشر درست و مرتب به دست مصرف‌کننده نهایی برسد. تلاش هم می‌کنیم که این یارانه را با کمک بخش‌های مختلف کشور برای اینکه اقتصاد نشر را تقویت کنیم، افزایش بدهیم؛ منتهی باید به دست مصرف‌کننده پایانی برسد. در نظام تولید، حمایت از تولید کتاب‌های فاخر و ارزشمند را در حوزه‌های مختلف در دستور کار داریم، اما اعتبار حمایتی در این زمینه به شدت اندک است.

وزارت ارشاد الان امکان اثرگذاری در تولید آثار ارزشمند را ندارد و این ضعف وزارت ارشاد است. در نظام ترویج هم راه‌اندازی باشگاه‌های کتابخوانی را در دستور داریم. پیش‌بینی ما این است که سال آینده بخش قابل توجهی از مربیان آموزش و پرورش، آموزش مهارت‌های کتابخوانی را ببینند و داریم یک فرایند اساسی در ترویج مطالعه در مدارس تهیه می‌کنیم.

در پایان این گفت‌وگو، یاسر احمدوند از تحریریه خبرگزاری فارس دیدن کرد.

پایان پیام/