به گزارش خبرنگار تجسمی خبرگزاری فارس، هنر بعد از 1960 در غرب روز به روز از بیانگری فاصله گرفت و به سمت استفاده از«حاضر آماده»ها حرکت کرده است. در این رویکرد هنرمند مختار است هر شی کاربردی را «از آن خودسازی» کند و مبتنی بر یک «ایده» به عنوان «اثر هنری» نمایش بگذارد. در این میان گالری‌ها و میدان هنر نقش اصلی را دارد. به یک معنا هرچیزی که گالری‌ها به عنوان هنر معرفی کنند تبدیل به هنر می‌شود.

در واقع میدان هنر است که مشخص می‌کند چه چیزی هنر است و چه چیزی نه، هنر ذیل این رویکرد از مفهوم سنتی «زیبایی» فاصله گرفت. در طول تاریخ هنر و «زیبایی» همواره هم بسنده بوده‌اند اما در دوران معاصر موضوع «زیبایی» از میدان هنر کنار رفت و هنرمند مبتنی بر شوک و تکان‌دهندگی کار خودش را پیش می‌برد.

یعنی در جهان معاصر غرب مخاطب در مواجهه با آثار هنری دیگر نه تنها به «زیبایی» نمی‌پردازد بلکه با استفاده از «حاضر آماده‌ها» تلاش می‌کند به مخاطبش شوک وارد کند. 

از این رو یکی از عجیب‌ترین آثار هنری، که در اواسط دوران اپیدمی کرونا جنجال‌های فراوانی به پا کرد، موزی بود که با چسب به دیوار گالری چسبانده شده بود. حالا هم خبری منتشر شده که یک دانشجوی کره‌ای آن موز را نوش جان کرده است. در واقع نقدی که بسیاری از منتقدان بر هنر دوران پست مدرنیسم دارند مبتنی بر همین رویکردها به هنر است.

به نقل از گاردین، نوهیون سو دانشجوی کره‌ای موزی که به عنوان هنر اینستالیشن اثر مائوریتزیو کاتلان هنرمند صاحب نام در نمایشگاه نصب شده بود را میل کرد.

یک دانشجوی هنر کره جنوبی که موزی را خورده بود که بخشی از چیدمان معروف هنرمند ایتالیایی موریتزیو کاتلان بود، گفت که این کار را به دلیل گرسنگی انجام داده است.

از نوهیون سو فیلم گرفته شد که با وقاحت موز را که به دیواری در موزه هنر لیوم در سئول چسبانده شده بود، جدا کرد، پوست آن را باز کرد و در مقابل تماشاگران حیرت زده خورد و بعد پوست موز را دوباره به دیوار چسباند و با یک پوزخند رضایت بخش آنجا را ترک کرد.

جالب اینکه فیلم را یکی از دوستان دانشجویش گرفت که به فاصله کوتاهی در فضای مجازی وایرال شد.

وقتی موزه از این دانشجو پرسید که چرا موز را خوردی، او پاسخ داد که صبحانه نخورده بود و شدید گرسنه بود. او بعداً به شبکه تلویزیونی کی بی اس گفت که فکر می‌کند «آسیب زدن به یک اثر هنری مدرن نیز می‌تواند [به عنوان] اثر هنری تعبیر شود» و به این فکر افتاد که پوسته را دوباره به عنوان «شوخی» بچسباند.

ضمن اینکه این اثر موز با عنوان «دلقک» را چهار سال پیش کاتلان، به دیوار خلق و در «آرت بازل میامی» به قیمت ۱۲۰هزار دلار فروخته بود. اما سال گذشته جو موفورد، هنرمند اهل کالیفرنیا مدعی شد «کاتلان» که یک هنرمند مشهور محسوب می‌شود، آن را با کپی کردن از اثر «موز و پرتقال» او خلق کرده است. موفورد اثر هنری «موز و پرتقال» را در سال ۲۰۰۰ به وجود آورده بود. این اثر نیز تکه‌هایی از میوه را که با چسب به دیوار چسبانده شده بودند به نمایش گذاشته بود.

در آخر اینکه در جهان غرب، هنر معاصر بیش از آنکه مبتنی بر ایده‌ها و مفاهیم بزرگ باشد، به سمت تباهی و سیاهی پیش رفته است. البته بخش زیادی از این بلبشوی هنرهای معاصر حاصل جریان سرمایه‌داری غالب بر گالری‌ها و بازار هنر است.

پایان پیام/