به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری فارس، جلسه سی و نهم از سلسله مباحث با موضوع "ولایت فقیه" با تدریس حجت الاسلام والمسلمین ابراهیم کلانتری، رئیس انجمن علمی انقلاب اسلامی و تولیت حرم مطهر حضرت احمدبن موسی الکاظم شاهچراغ علیه السلام، در سالن شهید آیت الله دستغیب برگزار شد.     

حجت‌الاسلام کلانتری در این جلسه، در ادامه بیان ادلّه قرآنی اثبات نظریه «ولایت فقیه»، پنجمین دلیل قرآنی را «وجوب تأسی مؤمنان به پیامبر اکرم(ص)»، عنوان کرد و گفت: قرآن کریم در آیه 21 سوره احزاب، از مؤمنان می¬خواهد به پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه وآله وسلم) تأسی جسته و وی را سرمشق زندگی مادی و معنوی خود قرار دهند: «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الآْخِرَ وَ ذَکَرَ اللَّهَ کَثِیراً» ، به یقین برای شما در زندگی رسول خدا سر مشق نیکویی است، برای آنان که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می¬کنند.

وی در توضیح معنوی لغوی «اسوة» گفت: «اسوة» عبارت است از حالتی که انسان به هنگام تبعیت از دیگران، به خود می¬گیرد.  به بیان دیگر، اسوة به معنای تأسی کردن، اقتدا کردن، الگو برداری کردن است. این حالت می¬تواند در الگو برداری نیکو باشد و یا در الگو برداری زشت.

رئیس انجمن علمی انقلاب اسلامی، با تاکید بر اسوه بودن شخصیت و سبک زندگی مؤمنانه پیامبر(ص)، خاطرنشان کرد: قرآن کریم در آیه مذکور، شخصیت، زندگی و سلوک فردی و اجتماعی پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله وسلم) را نمونه و الگوی حسنه برای همه مؤمنان معرفی می¬نماید و به ترسیم یک اصل بنیادی برای زندگی مؤمنانه در همه اعصار می-پردازد. براساس این اصل، باید مؤمنان در سخن، در عمل و در همه افعال و تعاملات خود، پیامبر(ص) را الگو قرار داده و زندگی فردی و اجتماعی خود را در همه ابعاد، بر اساس این الگوی کامل به سامان برسانند.

وی در توضیح جمله «لقدکان لکم» که در آغاز آیه شریفه آمده است، گفت: این جمله افزون بر دو تاکید به وسیله «لام» و «قد»، بر استقرار و استمرار در گذشته دلالت دارد که به معنای تکلیف ثابت و همیشگی است.  بنابراین معنای آیه چنین می¬شود که بخشی از حکم الهی به رسالت پیامبر اکرم(ص) و وجوب ایمان به وی این است که شما مؤمنان باید در زندگی فردی و اجتماعی خود به او اقتدا کنید و جز او را الگوی خود قرار ندهید. 

تولیت حرم مطهر با بیان اینکه بیشتر مفسران قرآن کریم، آیه 21 سوره احزاب را دلیل روشنی بر وجوب اقتدا و تأسی مؤمنان به پیامبر اکرم(ص) دانسته¬اند، گفت: آنچه از این حکم استثناء گردیده صرفاً اعمال ویژه¬ای است که اختصاص به شخص آن حضرت داشته و مؤمنان از آن معاف شده¬اند .وی اضافه کرد: از این رو متابعت و اقتداء به رسول اکرم (ص) یک تکلیف واجب الهی است که براساس آن خداوند از امّت اسلامی می‌خواهد هم در عقاید و اصول دین، هم در اخلاق و صفات نیکو و هم در افعال و اعمال صالح اعم از فردی و اجتماعی، به آن حضرت تأسی جویند و او را سرمشق زندگی خود قرار دهند .

این استاد حوزه و دانشگاه در ادامه به نحوه‌ی بهره از این آیه در نظریه ولایت فقیه، پرداخت و گفت به نظر می¬رسد به دو صورت می‌توان از این آیه در موضوع ولایت فقیه جامع شرایط در عصر غیبت استفاده کرد؛ نخست، «بررسی و تحلیل عملکرد و سلوک عملی پیامبرگرامی(ص) در حوزه اداره جامعه اسلامی در عصر خویش».

وی ادامه داد: بنابر گواهی تاریخ و باور عموم مسلمانان، پیامبر اکرم(ص) در عصر خویش به تأسیس حکومتی بر اساس آموزه¬های وحیانی اقدام نموده، خود در رأس این حاکمیت قرار داشته و مؤمن‌ترین، آگاه‌ترین و تواناترین اصحاب خویش را به مناصب سیاسی آن حاکمیت، از قبیل مناصب قضا، امارت بلاد، فرماندهی نیروی¬های نظامی و امنیتی، نمایندگی و سفارت نزد سایر دولت¬ها گماشته است. 

رئیس انجمن علمی انقلاب اسلامی، پیرامون رابطه دین و سیاست در باور و سلوک عملی پیامبر(ص) گفت: سلوک عملی نبی مکرم اسلام(صلوات الله علیه) در حوزه اداره جامعه اسلامی آن عصر به روشنی بیانگر عینّیت دین و سیاست در باور آن حضرت و مؤمنان صدر اسلام است؛ چنانکه همین سلوک عملی نشان می‌دهد که در باور آن حضرت و مؤمنان نابی که پیرامون خورشید وجود وی گرد آمده بودند، حاکمیت بر شئون مختلف جامعه اسلامی جز از طریق نصب الهی، مشروع و مجاز نمی باشد. به همین دلیل در سیره عملی پیامبر اکرم(ص) و باور مؤمنان صدر اسلام، نه از تفکّر جدایی دین از سیاست، نشان و یا گزارشی دیده می‌شود و نه از تفکّر دخالت رأی و انتخاب مردم در مشروعیت حاکم و حاکمیت سیاسی.

تولیت حرم مطهر شاه چراغ خاطرنشان کرد: در صورتی که در باور پیامبر گرامی(ص) و مؤمنان صدر اسلام، سیاست مقوله‌ای جدا از دین بشمار می‌آمد و یا مشروعیت حاکم با رأی و انتخاب مردم حاصل می‌گردید، این باور می‌بایست در سلوک عملی آن حضرت به روشنی دیده می‌شد و از همان آغاز در جامعه دینی آن عصر نهادینه می‌گردید، در حالیکه سلوک عملی پیامبر(ص) و یاران آن حضرت، در همه ابعاد حاکمیت سیاسی، بیانگر باوری خلاف این است.

حجت الاسلام والمسلمین کلانتری در ادامه به بررسی دومین شکل استفاده از آیه 21 سوره احزاب در  نظریه ولایت فقیه پرداخت و گفت: دومین صورت استفاده از این آیه، «بررسی و تحلیل آموزه‌ها و رهنمودهای پیامبر اکرم(ص) در حوزه اداره جامعه اسلامی» است. افزون بر سلوک عملی، سخنان و رهنمود¬های پیامبر اکرم(ص) نیز به روشنی بیانگر این حقیقت است که در نگاه اسلام، حاکمیت بر شئون مختلف جامعه اسلامی فقط در پرتو تشریع الهی، مشروع و مجاز می‌شود.

وی تصریح کرد: برهمین اساس، پیامبر اکرم(ص) در پایان حیات پر برکت خویش در غدیرخم در مقام نصب امیرالمؤمنین علی(ع) به مقام امامت امت چنین می¬فرماید: «...ایّها الناس! مَن اَولیَ النّاسِ بالمؤمنینَ مِن اَنفُسِهِم؟ قالوا: اللهُ و رَسُولُه اَعلَم؛ قال:اِنَّ اللهَ مَولای وَ اَنَا مولی¬المؤمنین وَ انَا اَولی بِهِم مِن اَنفُسِهِم، فَمَن کُنتُ مَولاهُ فَعَلّیٌ مَولاه ...»،  ای مردم! چه کسی نسبت به مؤمنان از خودشان مقدم‌تر است؟ گفتند: خدا و رسولش بر این مطلب آگاه‌ترند. پیامبر(ص) فرمود: خداوند ولیّ من است و من ولیّ مؤمنان هستم و من بر ایشان از خودشان مقدم‌ترم. پس هر کس من ولیّ او هستم، علی ولیّ او خواهد بود.

تولیت حرم مطهر شاه چراغ خاطرنشان کرد: سخن بالا به روشنی بیانگر این حقیقت است که حاکمیت بر امور جامعه اسلامی و امامت امت، در پرتو نصب الهی مشروعیت می‌یابد و پیامبر اکرم(ص) پس از آنکه از مؤمنان می‌خواهد بر قبول و پذیرش این مبنای اعتقادی اعتراف نمایند، آن‌گاه نسبت به نصب حضرت علی(ع) به این مقام اقدام می‌نماید.

این استاد حوزه و دانشگاه، در ادامه به سخنی از پیامبر(ص) پیرامون مبنای حاکمیت سیاسی در اسلام، اشاره کرد و گفت: این کلام نبی مکرم اسلام(ص) مبنای کلّی حاکمیت سیاسی در اسلام را برای همه اعصار اینگونه به تصویر می-کشد: «ما وَلَّت اُمّة قَطُّ اَمرَها رَجُلاً و فیهِم اَعلَمُ مِنه اِلّا لَم یَزَل اَمرُهُم سفالاً حتّی یَرجِعُوا اِلی ما تَرَکُوا» ، هیچ امّتی زمام امور خود را به شخصی واگذار نکند در حالیکه در میان آن امت فردی اعلم از او وجود دارد مگر اینکه وضع آن امّت دائماً به سوی انحطاط و سقوط خواهد رفت، تا آن زمان که مردم از راه رفته بازگردند( و زمام امور خود را به داناترین خود بسپارند).

وی اظهار کرد: آن حضرت در جای دیگر، ملاک تقدّم در هر کاری را با فضیلت‌تر بودن شخص نسبت به سایرین دانسته، چنین می‌فرماید: «مَن تَقَدَّمَ علی قومٍ مِنَ‌المُسلِمینَ وَ هو یَری اَنَّ فیهم مَن هُوَ اَفضَلُ منه فَقَد خانَ‌اللهَ و رَسُولَه و المسلمین» ، هر کس بر قومی از مسلمین مقدم شود [= خود را جلودار و راهبر قومی قرار دهد] در حالیکه می‌بیند که در آن قوم با فضیلت‌تر از او وجود دارد چنین کسی به خدا و رسول خدا و مسلمانان خیانت کرده است.

وی پیرامون اهمیت شایسته سالاری در نگاه پیامبر(ص) گفت: در نگاه پیامبرگرامی اسلام(ص) نه فقط در مسأله حاکمیت و رهبری امّت، که حتی در عهده داری سایر مسئولیت‌های اجتماعی نیز ملاک تقدم و بر عهده گرفتن مسئولیت، برتری در فضایل و آگاهی بر کتاب خدا و سنّت پیامبر(ص) می‌باشد: «مَن استعمل عاملاً من المسلمین وَ هُوَ یَعلَم اَنَّ فیهم اَولی بِذلِکَ مِنهُ وَ اَعلَمُ بکتابِ الله و سنّة نبیّه، فَقَد خانَ الله و رسولَهُ و جَمیعَ المُسلِمینَ»،  کسی که شخصی از مسلمانان را در کاری به کارگیرد در حالی که می‌داند در میان مسلمانان کسی سزاوارتر از وی در آن کار و عالم‌تر از وی به کتاب خدا و سنت پیامبر وجود دارد، چنین کسی به خدا و رسول خدا و همه مسلمانان خیانت کرده است.

رئیس انجمن علمی انقلاب اسلامی در ادامه به نتیجه گیری از مطالب عنوان شده پرداخت و گفت: از آنچه گذشت این نتیجه حاصل می‌شود که وجوب تأسی عملی امت اسلامی به پیامبر اکرم(ص) در موضوع حاکمیت سیاسی مستلزم این است که در رأس حاکمیت، با فضیلت‌ترین و عالم‌ترین شخص به کتاب خدا و سنّت پیامبر(ص) قرار گیرد. چنین حاکمیتی در سیره عملی و نظری پیامبر(ص)، حاکمیتی مشروع و الهی شمرده شده و آیه شریفه همه مؤمنان در همه اعصار را مکلّف به تبعیت و تأسی از این سیره نموده است. تردیدی نیست که در عصر حضور پیامبر اکرم(ص) شخص آن حضرت واجد چنین ویژگی‌هایی می‌باشد و پس از وی اوصیاء گرانقدر او و در غیاب آن حضرات، عالم‌ترین دین‌شناسان عادل و پرهیزگار از چنین ویژگی‌هایی برخوردار می‌باشند.

وی اضافه کرد: بنابراین، عمل به تکلیفی که آیه شریفه عموم مؤمنان را بدان مکلّف ساخته، در حوزه اداره جامعه دینی در عصر غیبت آنگاه تحقّق عینی می¬یابد که در رأس امور چنین جامعه¬ای عالم¬ترین و بافضیلت‌ترین دین شناسان این عصر قرار گیرد. چنین حاکمیتی بر اساس آیه شریفه حاکمیتی مشروع و الهی خواهد بود.

پایان پیام/