به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، حسین خزائی شاعر آئینی و انقلابی جوان کشورمان به مناسبت چها و دومین سالگرد شهادت مصطفی چمران مثنوی سروده است که در ادامه میخوانیم.
هر چه غیر از سوختن! اِجحاف بر پروانه استظُلم! مرگ یک چریک پیر، کُنجِ خانه است
حیف میشد! رفتنت با اتفاقی ساده بودپُشت میزی پَست، یا در پیچهای جاده بود
چند میدان و خیابان را بِنامَت کردهایممدّعی هستیم! در حَقّت قیامت کردهایم
غافل از اینی که انسان! چارچُوبش جسم نیست«مصطفی چمران! فقط یک تابلو یا اسم نیست»
کاش میشد! چند تا چمران دیگر داشتیمکاش! بر چیزی که میگفتیم باور داشتیم
پاوه، دهلاویه یا لبنان، چه فرقی میکند؟موقع تکلیف، این با آن! چه فرقی میکند؟
ناخدا در روز طوفانی مشخص میشوددر عمل، عُمقِ مسلمانی مشخص میشود
کربلا محدود در جغرافیایی خاص! نیستشرطِ عاشورایی ماندن، بجز اخلاص نیست
جنگ، حتّی بر اَنار پاوه هم تأثیر داشتسینه دیوارهای شهر، زخمِ تیر داشت
گرچه ما ماسولهای در خون شناور دیدهایم«بین گلدان، شمعدانیهای بیسر دیدهایم»
کاش میشد! باز هم شیپورهای جنگ را...کاش میشد! بازسازی کرد آن فرهنگ را
فعل مذمومیاست، امّا گاه گاهی لازم استانتخابی پُر خطر بین دو راهی! لازم است
«جنگ! تنها شیوه پالایشِ مردانگیست»بالاخص وقتی که جنس دشمنانت خانگی است
شیعه و سنّی همه ایرانی الاصلیم ماملّتی زنجیرواریم و به هم وَصلیم ما
بابت همسو شدن! اسلام شرطّ کافی استهر که غیر از این بگوید؛ اوجِ بیانصافی است!
به گزارش فارس، مصطفی چمران از شخصیتهای مبارز انقلاب اسلامی، وزیر دفاع دولت موقت جمهوری اسلامی ایران و فرمانده ستاد جنگهای نامنظم در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بود. او شخصیتی علمی، انقلابی، مبارز، مومن و عارف مسلک بود. چمران در تهران و آمریکا تحصیل کرد و دکترای رشته الکترونیک و فیزیک پلاسما (مهندسی گرافت هستهای) را با درجه ممتازی از دانشگاه آمریکا اخذ کرد. شهید چمران خدمات بسیار موثری در جنگ عراق علیه ایران داشت و سرانجام، ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید. از این شهید چندین اثر از دستنوشتههایش بر جای مانده است.
پایان پیام/